หมอฉุกเฉินที่ต้องตกเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังหนีตาย
และสุดท้ายเขาต้องกลับกลายเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวของเธอ
ทานตะวันมองคุณหมอที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่ออย่างพิจารณา ใบหน้าหล่อเหลามากถึงมากที่สุด บุคลิกท่าทางไม่น่าจะใช่คนไม่ดี
“คุณหมอชื่ออะไรคะ”
“จำเป็นต้องรู้? สาวน้อยพยักหน้า “นายแพทย์บุรินทร์”
“หนูเชื่อใจคุณหมอได้ใช่ไหม”
“ผมไม่ใช่คนที่ไว้ใจหรือจะมาเชื่อใจได้”
ยิ่งคนที่ไม่ได้รู้จักกัน อย่าว่าแต่เธอไม่ไว้ใจเขา เขาเองก็ไม่ได้ไว้ใจแม่สาวน้อยคนนี้สักนิด
“หนูชื่อทานตะวัน หนูขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่ช่วยเหลือและหนูอยากขอให้คุณหมอเป็นคนที่หนูเชื่อใจได้ในคืนนี้ หนูจะขออนุญาตค้างที่นี่ นอนตรงนี้ก็ได้ค่ะแล้วพรุ่งนี้เช้าหนูจะรีบไป”
“อยากนอนตรงนี้ก็นอน ห้องน้ำอยู่ชั้นสอง แล้วอย่าให้แผลโดนน้ำ”
ทั้งบอกกล่าวและออกคำสั่งเสร็จก็ลุกเดินหันหลังไปทางห้องครัว แต่เหมือนเขาจะรู้ว่ามีคนมองตามจึงหันกลับมาพูดบางอย่าง
“คืนนี้คุณเชื่อใจผมได้ ทั้งผมและบ้านของผมปลอดภัย”
Guest
