พี่โรมคลั่งรัก
พี่โรม ♥ พริ้งพลอย
“สิ่งที่พี่ทำมันคือความป่าเถื่อน!” พริ้งพลอยตะโกนใส่หน้าคนร้ายกาจ ไม่หลงเหลือความเกรงกลัวให้กับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป “คนดี ๆ เขาไม่ทำแบบนี้”
“ก็พี่ไม่ใช่คนดี” โรมน้อมรับความเลวของตัวเองแต่โดยดี เขาไม่จำเป็นต้องสร้างภาพในเมื่อทุกการกระทำเป็นสิ่งที่กลั่นกรองออกมาจากตัวตนที่แท้จริง
“แต่อย่างน้อยก็ควรมีมนุษยธรรมบ้าง ทำเรื่องรุนแรงแบบนั้นพี่ยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า”
ถามออกไปทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าโรมจัดอยู่ในกลุ่มคนที่ไม่แคร์โลก ไม่แคร์สังคม ไม่แคร์ว่าคนภายนอกจะมองการกระทำของเขาว่าผิดหรือถูก ความสะใจนั้นมาก่อนเสมอ โดยเฉพาะเวลาที่ต้องการอยากเอาชนะใครสักคน ต่อให้ต้องทำเรื่องน่าละอายหรือร้ายแรงมากแค่ไหน เขาก็พร้อมลงมือทำโดยไม่ลังเล อย่างเช่นเรื่องวุ่นวายในคืนนี้เป็นต้น
“ไม่มี” ชายหนุ่มตอบหน้าตาย แววตาเยือกเย็นหรี่แคบลง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นดันกำแพงเหนือศีรษะคนตัวเล็ก พริ้งพลอยเริ่มรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ กับสายตาน่ากลัวคู่นั้น เพิ่งตระหนักรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ใกล้เขามากเกินไป จะเดินหนีก็ช้าไปเสียแล้ว ในเมื่อวงแขนแกร่งที่อัดแน่นไปด้วยเส้นเลือดน่าเกรงขามกำลังกักกันเรือนร่างของเธอตรึงแนบชิดกำแพงอยู่กับที่
“หลีกไป พริ้งจะกลับบ้าน” หญิงสาวเชิดหน้าบอกเสียงห้วน พยายามข่มความกลัวเอาไว้ให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ หารู้ไม่ว่าท่าทีแสนพยศที่แสร้งทำเป็นไม่หวั่นเกรงได้กระตุกต่อมเดือดของโรมเข้าอย่างจัง
น้องเปลี่ยนไป…
เขาสัมผัสได้ว่าพริ้งพลอยกำลังสร้างกำแพงบางอย่างเพื่อปิดกั้นเขาออกห่างจากเธอ
“รู้สึกว่า… พริ้งแอบดุขึ้นนะ ตั้งแต่รู้จักกับมัน”
เหมือนแมวน้อยกำลังกลายร่างเป็นนางพญาเสือที่พร้อมจะวิ่งหนีออกจากป่าที่เขาเป็นผู้ดูแล ซึ่งเขาไม่ชินและไม่อยากทำใจยอมรับให้ชิน
“ดุหรือคะ”
พริ้งพลอยหยันเสียงขึ้นจมูก ไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินประโยคนี้ออกจากปากของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าดิบเถื่อนที่สุดตั้งแต่ที่เธอเคยรู้จักมา
“พี่อยากรู้จริงว่าไอ้หน้าหวานนั่นมีอะไรดี พริ้งถึงได้กล้าขึ้นเสียงใส่พี่เพียงเพราะต้องการปกป้องมัน” โรมพูดเสียงเรียบนิ่งขณะแนบกายประชิดตัวน้องมากขึ้น
“พี่โรม”
คนถูกรุกรานสั่นประหม่าไปทั้งร่าง ยกมือดันตัวเขาไม่ให้แผงอกกำยำแนบชิดทรวงอกนุ่มที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดห่อหุ้มเรือนร่างงดงามเอาไว้
พริ้งพลอยพรูลมหายใจโล่งอกที่โรมไม่ได้ดึงดันจะใกล้ไปมากกว่านี้ แต่เขาก็ทำให้เธอโล่งใจได้ไม่นาน เพราะจู่ ๆ คนร้ายกาจก็จับมือขวาของเธอบังคับยัดลงไปในกางเกงยีนที่มีฐานทัพอันยิ่งใหญ่เฝ้ารอคอยการมาเยือนอยู่ในนั้น
“พี่โรม!” หญิงสาวเบิกตากว้าง ความอลังการแตะผ่านอุ้งมืออันเย็นเฉียบ “ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย ปล่อยมือพริ้งเดี๋ยวนี้นะ!”
คนตื่นรู้พยายามจะสลัดมือออกจากการเกาะกุมในร่มผ้า แต่กลายเป็นว่ายิ่งกระตุ้นความต้องการที่อัดแน่นให้พร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ
“ปล่อยพริ้งนะ” เสียงหวานเริ่มไม่มั่นคงยามเขาแอ่นสะโพกโยกตามแรงสะบัดข้อมือ พริ้งพลอยใช้มือซ้ายที่ยังว่างอยู่ทุบไหล่กว้างไม่ยั้ง แรงน้อยนิดราวกับมดไต่ผ่านไม่ได้ช่วยให้เธอหลุดพ้นการกระทำอุกอาจ นอกจากสร้างความรำคาญที่เขาชักเริ่มทนไม่ไหว ข้อมือซ้ายถูกโรมจับกดติดกำแพงเหนือศีรษะ เขายักคิ้วยียวนให้เธอหนึ่งข้าง มุมปากมีรอยยิ้มที่สื่อถึงชัยชนะจนน่าหมั่นไส้
“พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าไอ้หมอนั่นมันพูดหรือทำอะไรที่ทำให้พริ้งเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้”
เขาวกกลับมายังเรื่องเดิม
“แต่ที่พี่รู้… คือพี่จะไม่ยอมเสียพริ้งไปให้ใครเด็ดขาด”
นี่ไม่ใช่คำบอกเล่าทั่วไป แต่เป็นวาจาประกาศกร้าวให้พริ้งพลอยรู้ว่าหลังจากนี้ชีวิตของเธอต้องอยู่ในกำมือของเขาตลอดไป!
แวะคุยกันหน่อยนะคะ ^_^
มาแล้ว สำหรับผู้ชายสายเถื่อนคนใหม่ของเพื่อนแพง อิอิ บอกเลยว่าพี่โรมมาเต็มทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรัก เรื่องเถื่อน เรื่องดิบ เรื่องคลั่ง พี่โรมอัดแน่นเน้น ๆ เพื่อนักอ่านแน่นอน ถ้าใครชื่นชอบผู้ชายสายดาร์กแต่หวานจับใจ ฝากติดตามพี่โรมไปจนจบเรื่องด้วยน้า เพื่อนแพงจะอัปให้อ่านไปเรื่อย ๆ ยาว ๆ ก่อนทำการเปิดจองเล่มจ้า
อัป วันเว้นวัน นะคะ ฝากคอมเมนต์ให้ด้วยน้า ถ้าชอบหรือไม่ชอบ เพื่อเป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงจ้า
E-Book พี่โรมคลั่งรัก
ราคาโปรโมรชั่น 140 บาท
ฝากความรักแซ่บๆ แบบฉบับพี่โรมด้วยจ้า
ไปโหลดกันน้า
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
Guest
