โอหังสิ้นดี

นางคิดในใจ อยากจะเข้าไปตบตีตะกุยใบหน้าหยิ่งยโสนั้นให้อาบไปด้วยโลหิต หากความเป็นจริงได้แต่นั่งนิ่ง ตัวแดงหน้าแดง ทั้งโกรธทั้งอายประดังประเดไปหมด

“ แล้วไอ้เรื่องที่ว่าข้าเข้ามาในนี้ได้ยังไงนั่น ข้าก็ขอบอกเลยว่าคนอย่างข้านั้นมีอิสระมิขึ้นต่อผู้ใด ดังนั้นข้าจะไปไหนก็ได้ทั้งนั้น ถูกหรือไม่เล่า ”

“ แต่ไม่ใช่สถานที่อันเป็นส่วนตัวของผู้อื่นเช่นนี้ เจ้ามิรู้จักคำว่ากาลเทศะหรือมารยาทรึ ” แม้จะอยู่ในสภาพหมิ่นเหม่และเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด แต่นางก็อดมิได้ที่จะจิกกัดเขากลับบ้าง

“ กาลเทศะงั้นรึ เออ นั่นสินะ ข้าลืมไปได้อย่างไร เป็นชายชาตรีแท้ ๆ กลับมาเอาเปรียบผู้หญิงที่กำลังแก้ผ้าอาบน้ำแบบนี้ไม่ควรเลย ” เขาว่าพลางปลดสายคาดเอวของเสื้อคลุมตัวนอก นางระร่ำระลักถามด้วยความตกใจ