คุณอาร้ายรัก

“ผมไม่อยากฟัง มาเมื่อไหร่ยัยบ้านั่นกับลูกเจอดีแน่”
คำลั่นวาจาของเขา ลูคัส ก้องภพ โดมินิค บอกกับบิดาและมารดาหลังจากทราบข่าวว่ามีชายกำลังจะพาเมียใหม่เข้าบ้าน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือการที่หญิงคนนั้นผ่านการมี ‘ผัว’ และ ‘ลูก’
แต่มันเหมือนจะเข้าข่าย ‘เกลียดอย่างไหน ได้อย่างนั้น’ กับ‘เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง’ เพราะเขาเกลียดแม่ แต่กลับรู้สึกดีกับลูก ซึ่งร่ำร้องเรียกเขา ‘คุณอาขา คุณอาขา’ เขาจึงต้องถอยห่างออกไปเพื่อตั้งหลักนานนับสิบปี แต่ใจเจ้ากรรมระยะห่างที่ว่า มันกลับสร้างความอาวรณ์ เพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี
“โถ่เว้ย! มึงเป็นไรวะลูซ อย่าบอกนะมึงจะกินหลานมึงน่ะ” ชายหนุ่มยันกายลงขึ้นเดินเข้าห้องน้ำเปิดน้ำจากก๊อกกวักล้างใบหน้าซ้ำๆ
“มึงคิดอะไร มึงเป็นอะไร” เขาร่ำร้องเพราะเริ่มรู้แล้วว่าตนเองไม่ได้คิดกับยาหยีในสภาพหลานดังเดิม 
และความโกรธเมื่อรู้ว่ามีคนมาพรากให้เธอจากไป เขาจึงเปลี่ยนสถานะของเธอกับเขา จาก ‘อากับหลาน’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’
“อื้อ คะ คุณอา อ้า ยาหยีรู้สึกแปลกๆ อ๊ะ” ตอนนี้เธอรู้สึกประหลาดเหมือนไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างกายจนต้องเล็บจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนหายใจเข้าออกรัวเร็ว 
“นี่ยังน้อยเธอจะได้รับอะไรมันมากกว่านี้”
“อื้อ อ๊า คุณอา” ไม่มีเสียงตอบรับมีแต่เสียงความกระสั่นที่เริ่มจู่โจมเธออีกระรอก