!! คำเตือน!!
นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่มีการอ้างอิงถึงบุคคลใดทั้งสิ้น
โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน
เหนือกว่านายกคือเมียนายก เหนือกว่ามาเฟียคือเมียมาเฟีย เหนือกว่ากษัตริย์คือเมียกษัตริย์
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ใครๆก็อยากขึ้นมาบนบรรลังก์หงส์ ก็แหงล่ะซิมีแต่คนก้มหัวให้ไม่เว้นแต่ฮองเต้
เหนือกว่าฮ่องเต้ก็คือฮองเฮา
หนทางสู่ฮองเฮามันช่างยากไม่ต่างจากเดินทางไปชมพูทวีป
ฮุ่ยหมิงคนนี้ล่ะท้อแสนท้อ เขาแทบอยากจะไปผูกคอตายที่ต้นท้อหลังบ้านตอนที่ท่านพ่อกับท่านแม่บอกให้เขาเข้าไปในวังเพื่อเป็นนางใน
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องส่งลูกตัวเองไปลำบากด้วย เขาเป็นถึงลูกของแม่ทัพเลยนะ!
อุตส่าห์กาข้อสอบวัดความรู้ไปแบบมั่วๆแต่ดันผ่านซะงั้น
"ท่านพ่อจะส่งลูกไปอยู่วังหลังอันแสนโหดร้ายนั่นจริงๆเหรอ" ฮุ่ยหมิงยืนหน้าเศร้าอยู่หน้าประตูวังหลัง
"อย่าเศร้าไปเลยฮุ่ยหมิง เจ้าเข้าไปอย่างน้อยก็ได้เป็นชงเยวี่ยน (ผู้สง่างามเพรียบพร้อมยิ่ง) มากสุดก็เป็นฮองเฮา ตระกูลของเราก็จะสบายไปด้วย"
"ไม่ใช่ว่าลูกไม่อยากช่วยท่านพ่อแต่ข้างในนั่นมันโหดร้ายยิ่งกว่าโลกภายนอกซะอีก เข้าไปลูกจะมีที่ยืนมั้ยก็ไม่รู้" ฮุ่ยหมิงหน้าเศร้าไปอีก
"ท่านพ่อคนนั้นใคร?" ชายหนุ่มสูงราว 185 เซนติเมตร สันจมูกโด่ง ดวงตาคมกริบ รวมกับปากได้รูป อยู่ในชุดฮันฟู่สีทองอร่าม เครื่องหัวที่ปกปิดใบหน้าไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มผู้นั้นดูดีน้อยลงเลยสักนิด
"ก็ฮ่องเต้ไง"
"ท่านพ่อลูกลาก่อน" คนที่หน้าหงิกหน้างอในตอนแรกตอนนี้ถือห่อเสื้อผ้าตัวเองเดินตามหลังร่างสูงเข้าไปในวัง
แต่อย่างที่บอกหนทางสู่บังลังก์หงส์นั้นยากแสนยาก คงต้องขอคำแนะนำจากใครสักคน
"เจ้ารู้จักคำที่ว่าหงส์เหนือมังกรมั้ย?"
"รู้จักขอรับ"
"รู้ความหมายจริงๆขอมันมั้ย?"
"?"
"ถ้าอยากอยู่เหนือมังกร ก็ตั้งไปนั่งบนตัวมังกร แล้วขย่มจนกว่ามังกรจะร้องออกมา"
ฝากนิยายสั้น(แต่ไอ้นั่นพระเอกยาว)ด้วยนะค้า
กดเฟบ กดเพิ่มเข้าชั้น เอาไว้จะได้ไม่พลาดนิยายตอนใหม่ๆน้าา
Guest
