เลขาซ่าส์สุดที่รัก

​เลขาซ่าส์สุดที่รัก 

เมื่อเลขาฯ สาวอย่างญานินจำป็นต้องเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ จะทำอย่างไรเมื่อเจ้านายคนเดิมอย่างคชา ได้เกษียนตัวเองเพื่อที่จะให้บุตรชายกลับมารับช่วงต่อในตำแหน่งผู้บริหารบริษัท เรื่องยุ่งๆ วุ่นๆ จึงเกิดขึ้น... 

ในขณะที่ญานินกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่นั้นก็มีคนเดินผ่านหน้าเธอไปแบบฉับพลัน ในจังหวะนั้นสาวเจ้าก็เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านายเธอ 

“เดี๋ยวก่อนค่ะ เดี๋ยวนะคะ” ญานินรีบลุกขึ้นทันทีก่อนจะไปยืนจังก้ากางมือขวางประตูห้องเอาไว้ทันที แต่พอเห็นใบหน้าคนมาใหม่เล่นเอาญานินถึงกับอ้าปากค้าง 

โอ้ว! มายก๊อด เขาไม่ใช่คนแต่เป็นนักรบกรีกหลงยุคมาใช่ไหมเนี่ย ใบหน้าเรียวรูปไข่ไร้รอยยิ้ม ดวงตายาวรีใต้คิ้วเข้มดกหนาโค้งโก่งรับกับดวงตาสีน้ำตาลเย็นชาพอๆ กับสีหน้าของเขา 

“มองพอแล้วก็หลีกทางด้วย ฉันจะเข้าไปข้างใน” น้ำเสียงห้วนๆ เข้มๆ เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งได้ดึงญานินออกจากภวังค์ เธอกะพริบตาปริบๆ แต่มือของหญิงสาวยังคงกางแขนขวางทางเขาเอาไว้ 

“ไม่ได้นะคะ ท่านประธานไม่อยู่ คุณต้องมาพบกับท่านวันอื่น ยังไงฉันจะลงตารางนัดให้นะคะ” ญานินยังคงยืนยันไม่ยอมให้ชายหนุ่มตรงหน้าเข้าห้อง 

“ไม่จำเป็น หลีกทางเดี๋ยวนี้ เสียเวลา!” เขาบ่นอุบพลางจะเดินชนเจ้าของร่างบางเข้าไปในห้อง ด้านญานินสาวเจ้ารีบยกมือผลักอกกว้างให้ออกห่างประตูอัตโนมัติ เล่นเอาร่างสูงต้องถอยออกมาสองก้าว 

“ฉันบอกแล้วไงว่าเข้าไม่ได้ พูดภาษาดอกไม้แล้วฟังไม่รู้เรื่องรึไงคะ? หรือว่าต้องใช้ภาษานางร้ายคุณถึงจะเข้าใจ” ใบหน้าสวยๆ ที่เจือไปด้วยรอยยิ้มพลันบึ้งตึงขึ้นมาทันที ทำให้คนมาใหม่ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างรำคาญ 

“หลีกทาง!” น้ำเสียงเข้มเค้นออกมาขณะมองหญิงสาวด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรมากขึ้น 

“ไม่หลีก จนกว่าคุณจะบอกว่าคุณชื่ออะไร? มาพบท่านประธานเรื่องอะไรคะ?” หญิงสาวตั้งคำถามที่อยากรู้ พลางมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า “ถ้ามาขายประกัน ท่านคงไม่ซื้อเพราะท่านทำไว้เยอะแล้วค่ะ” 

“หึ! ตกลงไม่หลีกให้ใช่มั้ย?” ชายหนุ่มถามย้ำ หญิงสาวไม่ตอบแต่ยืนปักหลักทำหน้ายักษ์ขวางประตูเอาไว้อย่างแน่วแน่ ทำให้คนมาใหม่ต้องถอนหายใจแรงๆ อย่างรำคาญ ก่อนจะเดินลุยเข้าไปชนกับร่างระหงของญานินอย่างไม่สนใจไยดี 

“ว้าย! นี่…คุณ…” ญานินถึงกับเสียหลักจนหลังไปชนประตูจนดันประตูบานใหญ่เปิดเข้าไป ส่วนคนตัวใหญ่เองก็ตกใจเหมือนกันเพราะคิดว่าหญิงสาวจะหลบ วงแขนแข็งแกร่งรีบรวบเอวคอดกิ่วเธอไว้ แต่ทว่าน้ำหนักตัวของเธอผนวกกับการไม่ทันระวังของชายหนุ่มทำให้ทั้งคู่เกิดเสียหลักพากันล้มลงพื้นพรม ทว่าโชคดีที่ชายหนุ่มมีสติใช้ร่างใหญ่ของตนรับร่างบางเอาไว้ได้ทัน ในจังหวะนั้นเองเจ้าของร่างนุ่มจึงทาบทับอยู่บนร่างแข็งแกร่งแทน ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ ดวงตาประสานกันนิ่งนานจนหญิงสาวได้สติ 

​