รักอันตรายนายมาเฟีย

สวัสดีค่ะไนท์นะคะไม่ขอเล่าอะไรมากเพราะคงรู้นิสัยใจคอจากเรื่องพี่ชายฝาแฝดของเรากันแล้วนั่นก็คือเรื่องของพี่เดย์พี่ชายสุดที่รักสุดสวาทขาดดิ้นของเรานั่นเองเอาละเรามาเริ่มเรื่องของเรากันเลยดีกว่า

เรา : พี่เดย์เมื่อคืนนอนร้านหรอ

มองหน้าพี่เดย์พี่ชายฝาแฝดที่เดินเข้ามาแล้วมานั่งที่โซฟาตรงข้ามเราพี่เดย์เป็นผู้ชายที่หล่อมากๆ หล่อวัวตายควายล้มเลยที่เดียวหน้าตาออกลูกครึ่งๆ อันนี้ได้เชื้อทางพ่อมาเยอะเพราะพ่อเป็นลูกครึ่งส่วนแม่ไทยแท้แต่หมวยมาก ดีนะได้ทางพ่อกันมาเยอะเลยไม่หมวย ฮ่าๆๆ เรากับพี่เดย์เป็นแฝดที่ดูคล้ายกันแต่ไม่ถึงกับเหมือนกันเลยทีเดียวนะ แต่ถ้ามองก็รู้ว่าแฝดไง อ้าวไม่งงกันเนอะ ต่อๆ

พี่เดย์ : เออดิ (ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ เราแถมดึงขนมเราไปกินหน้าตาเฉย)

เรา : โห่...ช่วงนี้ไม่กลับบ้านกลับช่องเลยนะ ติดอีหนูคนไหนอยู่รึไง

พี่เดย์ : ไม่ติดว่ะ แค่อกหัก (หน้าเศร้า)

เรา : ห๊ะ!!! พี่เนี่ยนะอกหัก ไม่เชื่อหรอก ได้ข่าวยังไม่มีแฟนจะอกหักได้ยังไง

พี่เดย์ : พูดเรื่องจริง ยังไม่เชื่ออีก

เรา : ไม่อยากจะเชื่อเลยเสือผู้หญิงแบบพี่จะอกหัก ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่ใครที่ทำให้พี่อกหักนะ (หัวเราะสะใจ)

พี่เดย์ : คนที่รู้จักดี (หน้าเศร้านิดๆ)

เรา : (ทำท่าคิดแล้วอยู่ๆ ) อย่าบอกนะว่า.....พี่เบล!!!

พี่เดย์ : อื้ม

เรา : ยังไง ไหนเล่าให้ฟังดิ

พี่เดย์ : เบลมีแฟนแล้วเมื่อวานพึ่งพามาเปิดตัวกับกูนะสิ

เรา : เห้ย!! พี่เบลทำแบบนี้ได้ยังไงนะ ก็รู้ว่าพี่รักพี่เบลรักมาตั้งนานแล้วนี่นา

มันน่าโมโหไงมาให้ความหวังพี่ชายเราแล้วก็ซิงมีแฟนซะงั้นถึงเราจะเคยชอบด้วยก็เถอะแต่แบบนี้ไม่ถูกต้อง!!

พี่เดย์ : ไม่รู้ว่ะ แมร่งเจ็บซิบหาย

เวลามีเรื่องอะไรพวกเราสองคนก็จะคุยกันตรงๆ แล้วค่อนข้างจะสื่อกันได้ดีเลยทีเดียวอาจเพราะด้วยว่าเป็นฝาแฝดละมั้ง

เรา : อื้ม เข้าใจพี่นะ(ทำหน้าเศร้า)

พี่เดย์ : เฮ้อ....ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะว่าจะเป็นแบบนี้คิดว่ายังไงเบลก็ต้องคบกับกูสักวันแค่เค้ายังไม่พร้อมเฉยๆ แต่แบบนี้กูเจ็บว่ะ

เรา : บอกแล้วให้ขอคบก็ไม่ขอเป็นไงละโดนคาบไปแดกซะ กินแห้วเลย(มองแบบเป็นห่วงปนสมน้ำหน้าใส่)

พี่เดย์ : เฮ้อออ!! (มองแหวนที่นิ้ว)

เรา : ว่าแต่พี่ใส่แหวนตั้งแต่เมื่อไหร่ ?(มองแหวนสลับกับมองหน้าพี่เดย์เพราะปกติพี่เดย์ไม่ใส่แหวน)

พี่เดย์ : เมื่อเช้า

เรา : ซื้อหรอ เดี๋ยวนี้ชอบใส่แหวนแล้วดิ

พี่เดย์ : ไม่ได้ซื้อ...เก็บได้ว่ะเลยใส่ไว้เผื่อเจ้าของเค้ามาตามหาจะได้รู้ว่าอยู่ที่กู (หมุนแหวนที่นิ้วเล่น)

เรา : เก็บได้ที่ไหน?

พี่เดย์ : ห้อง

เรา : ห๊ะ! ที่ห้อง ห้องไหน? (เข้าใจนะว่ามีหลายห้องทั้งคอนโด ห้องที่ร้าน ห้องที่บ้าน ฮ่าๆๆ)

พี่เดย์ : ที่ร้านนั่นแหละ

เรา : แบบนั้นมันไม่ได้เรียกเก็บได้เว้ยไอ้พี่บ้า

เราอดค้อนใส่พี่เดย์ไม่ได้ ใครจะบ้าไปทำแหวนร่วงที่ห้องพี่เดย์นอกซะจากว่า...ไปเอากัน!!

พี่เดย์ : อ้าวก็กูไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของจริงๆ นิหว่า ตื่นมาก็เห็นแต่แหวนนี่หล่นอยู่บนที่นอนละ

เรา : อย่าบอกนะว่าพาผู้หญิงไปนอนด้วยแล้วจำไม่ได้นะ (ให้ตายสิพี่เราเอาไม่เลือกจริงๆ)

พี่เดย์ : ไม่ได้พาไป เขาขึ้นมาเอง (หน้านิ่ง)

เรา : อ้าว...แล้วเขาขึ้นไปหาพี่ได้ยังไงละถ้าพี่ไม่ได้พาขึ้นไปเฟสเจอริ้งกันนะ

นี่พี่เดย์นางตอแหลใส่เราอยู่รึเปล่า แหม่ๆ ระดับพี่เดย์จะไม่รู้เลยหรอว่าเอากับใครเห็นสวยๆ อึ๋มๆ เป็นไม่ได้หรอกแทบจะโดดงับคอลากเข้าห้อง!!

พี่เดย์ : ก็เมื่อวานกลับจากที่ไปหาเบลรู้ว่าเบลมีแฟนเลยไปกินเหล้าที่ร้าน สั่งให้มินมันเอาเหล้ามาให้ที่ห้องก็จัดหนักซะเมาหัวราน้ำเลยไม่รู้เหล้าหมดไปกี่ขวด แต่จำได้ว่าเห็นผู้หญิงถือเหล้ามาให้ที่ห้อง แต่ตอนนั้นเห็นเป็นเบล เลยหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ เลย....(มองหน้าเราไปเล่าไป)

เรา : อย่าบอกนะว่าพี่ปล้ำผู้หญิงคนนั้นนะ!!!

มองหน้าพี่เดย์เหมือนไม่เชื่อคนอย่างพี่เดย์หล่อขนาดนี้มีผู้หญิงเข้าหาก็ตั้งเยอะบางคนแค่กระดิกก็คลานตามขึ้นเตียงแล้วแล้วทำไมยังไปปล้ำผู้หญิงอีกเนี่ย!!

พี่เดย์ : อื้ม จัดหนักเลยทีเดียวเท่าที่จำได้

เรา : ซิบหาย!! แล้วผู้หญิงเค้าไม่โวยวายหรอ

พี่เดย์ : ไม่รู้ว่ะพอเสร็จก็นอนหลับเป็นตายเลย ตื่นมาอีกทีก็เห็นแหวนกับเลือดบนที่นอนแล้ว

เรา : งั้น...แบบนี้ผู้หญิงคนนั้นก็โดนพี่เปิดซิงงั้นดิหรือของพี่มันใหญ่

คิดแล้วก็อดสงสารผู้หญิงคนนั้นไม่ได้จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันนะถึงได้โดนไอ้เสื้ออย่างพี่เดย์ขย้ำเอานะ

พี่เดย์ : จำได้ว่าเค้าร้องเจ็บแล้วขอให้ปล่อยแต่ตอนนั้นมันเมาบวกกับหน้ามืดเลยไม่ได้ยั้งมือว่ะ จัดไปกี่รอบไม่รู้เหมือนกัน

เรา : แล้วพี่คิดว่าเป็นใคร ?

พี่เดย์ : ไม่รู้ว่ะ ช่างเถอะไม่สำคัญอะไรดีซะอีกไม่เรียกร้องอะไรให้รำคาญถึงยังไงก็ไม่รับผิดชอบหรอก

เรา : อื้มๆ แล้วเรื่องพี่เบลละ (วกกลับมาที่เดิม)

พี่เดย์ : ก็คงเจอกันปกติแหละ

เรา : ทำใจได้หรอ?

พี่เดย์ : นี่ใคร ระดับไอ้เดย์แปบเดียวก็หายเว้ย (ทำหน้าตาน่าเตะมาก)

เรา : แน่สิพาสาวไปนอนด้วยไม่ซ้ำหน้าขนาดนั้น (เบะปากใส่)

พี่เดย์ : ยิ้มเบาๆ

เรา : ร้ายกาจว่ะ

พี่เดย์ : ว่าแต่คืนนี้จะไปมั้ย กินกันหน่อย (หมายถึงไปกินที่ร้าน)

เรา : ไปสิบอกพวกนั่นไปแล้วพี่แหละไม่ทันเค้าคุยกันไปถึงไหนละ มัวแต่เอาผู้หญิงอยู่นั่นละ

พี่เดย์ : ไอ้บ้า ฮ่าๆๆๆ

เรา : จะฟ้องป๊ากับม๊าว่าพี่ไปปล้ำลูกสาวบ้านไหนไม่รู้ป่านนี้เค้าไม่นอนร้องไห้ขี้หมูกโป่งไปแล้วเรอะ

พี่เดย์ : อาจจะร้องไห้ดีใจก็ได้ใครจะรู้

เรา : หมั้นหน้า (เบะปาก)

พี่เดย์ : เอ่อดิ แล้วคืนนี้จะไปพร้อมกันหรือไปเอง

เรา : เดี๋ยวริวมารับ (นั่งกระดิกขาไปกินขนมไป)

พี่เดย์ : อีกละ กับไอ้ริวมีซัมติงกันรึเปล่าว่ะไนท์

.

.

.

_____________________________