หลังความเร่าร้อนคลายความระอุลงได้ สองร่างเปล่าเปลือยกอดก่ายถ่ายเทความรักซึ่งกันและกัน เติมเต็มความหวามไหว และสุขล้น คนผอมบางนอนตะแคงข้างปรือตามองออกไปที่นอกหน้าต่าง ร่างสูงใหญ่ของจอมทัพที่ซ้อนอยู่ด้านหลังก็ตระกองร่างผอมบางของเชอแนบเข้าอ้อมอกแน่น พลางไล่จูบซอกคอขาว ลาดไหล่ ลามไปถึงต้นแขน เพื่อซับกลิ่นเนื้ออ่อนให้ชุ่มปอด ก่อนจะวกกลับมาหอมแก้มใสระเรื่ออีกฟอดใหญ่ๆ
แทนความห่วงใย และแทนความรักที่มอบให้จนสุดก้นบึ้งของใจ
“เวลานี้ในอีกห้าปีข้างหน้าเราจะอยู่ที่ไหน” จอมทัพถามคนที่นอนอยู่ข้างกัน
“ก็ที่นี่” เชอตอบ
“อีกสิบปี” จอมทัพถามต่อ แล้วก้มลงสูดลมหายใจเข้าลึกรับกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากผมนุ่ม
สีดำสนิทของคนในอ้อมกอด
“ก็ที่นี่” เชอตอบ
“อีกยี่สิบปี” จอมทัพยังคงถาม ทั้งที่ในใจก็รู้คำตอบจากอีกฝ่าย ว่าย่อมไม่ผิดไปจากที่ใจเขาคิดและอยากได้ยิน แต่ที่ยังถามเพราะอยากได้ยินคำตอบซ้ำ ๆ จากริมฝีปากคู่นั้น
“อีกสามสิบปี”
“จะอีกกี่ปีก็อยู่ที่นี่ อยู่ให้เบื่อกันไปข้าง ถึงเวลาเบื่ออย่ามาไล่แล้วกัน ถึงไล่ก็ไม่ไป”
เชอตอบก่อนหันหน้ากลับมาจูบเขา พลางกดริมฝีปากลงมาแนบสนิท
“ใครจะเบื่อได้ลง ไม่เบื่อหรอกให้ตายก็ไม่เบื่อ”
“ให้มันแน่” อีกฝ่ายทำเสียงเข้ม เก็กหน้าเหี้ยม
“แน่สิ” จอมทัพตอบ
เชอพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้จอมทัพ โดยที่หลังของเชอเบียดชิดอยู่กับอกของจอมทัพ ให้จอมทัพสวมกอดจากทางด้านหลัง
Guest
