“นี่มันอะไรกัน?”
ดลยาเพ่งมองคนตรงหน้าอย่างไม่วางตาอีกฝ่ายผู้ที่มีชื่อเสียงเรียงนามเหมือนกันกับคนที่ตาของเธอบอกไว้ไม่มีผิดแต่ทำไมคนตรงหน้ากลับแตกต่างจากที่จินตนาการไว้ราวท้องฟ้ากับก้นเหวคนที่เธอต้องมารับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคือเด็กหญิงตัวเล็กไม่ใช่เหรอ? เท่าที่ฟังตาอธิบายมาก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแต่นี่มันอะไรคนตรงหน้ากลับกลายเป็นเด็กสาวร่างสูงโปร่งไม่ปฏิเสธว่าหล่อนมีหน้าตาที่ดีเกินคาดแต่ยังไงก็ไม่ใช่แบบที่เธอคิดอยู่ดี แล้วอย่าบอกนะว่าคนทีเธอต้องดูแลคือเด็กสาวคนนี้ไม่ใช่เด็กผู้หญิงแบบที่เธอเข้าใจ
“คนนี้เหรอพี่เลี้ยงที่คุณป๋าบอกไม่เห็นจะสวยตรงไหน แถมยังแก่อีกต่างหาก”
ได้ยินแค่นั้นคนที่ตกใจกับสิ่งที่คิดอยู่ก่อนแล้วก็ถึงกับปรี๊ดแตกกัดฟันกรอดในทันทีสิ่งที่ตาบอกมาดูเหมือนจะผิดไปหมดคงไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตาที่ไม่ใช่แต่นิสัยก็คงจะเหมือนกันเธอไม่มีวันเป็นพี่เลี้ยงให้ยัยเด็กปากมอมคนนี้เป็นอันขาด
“ว่าใครแก่ไม่ทราบยะ ยัยหนูผี!”
ยังจำได้ติดหูว่าชื่อของเด็กคนนี้คือ 'หนูพีช' เมื่อก่อนเธอคิดว่ามันน่ารักมากและแอบนึกเอ็นดูแต่บัดนี้เธอว่ามันไม่ใช่ และตอนนี้เธอได้คิดชื่อใหม่ที่เหมาะสมกว่าให้หล่อนแล้ว
“ฉันชื่อหนูพีช! ไม่ใช่หนูผีจำเอาไว้ ถ้าจำไม่ได้ก็ไสหัวไปยัยป้า!”
Guest
