เด็กใจร้ายของผู้ใหญ่เลว ถ้าจะใช้คำนี้บัญญัติเป็นคำแทนเรียกคู่ของเขาก็คงไม่ผิดนัก
“รีบเอา รีบเสร็จจะกลับบ้าน”
จนิสที่หัวเสียเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหลังจากที่สอบตกควิชวิชาของอาจารย์มาร์ตินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่น่าฟังนัก คนฟังได้แต่หัวเราะหึหึในลำคอเหมือนเคยชินกับน้ำเสียงหงุดหงิดของเด็กที่นั่งคร่อมอยู่บนตักเขา
“อยากผ่านก็อ้อนขอดีๆ”
“ให้ตายผมก็ไม่อ้อนจารย์ให้เสียปากหรอก อื้ออ”
ปากดีจนน่ากัดให้จมเขี้ยวมาร์ตินคิดในใจก่อนจะประโคมจูบดูดดึงริมฝีปากเล็กๆ ของลูกศิษย์ปากดีจนตัวอ่อนยวบ
“ไม่ขอคะแนนหรอกนะ มันไม่ดี” ใบหน้าที่ซุกซบอยู่ตรงบ่าเขางึมงำจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์
“รู้แล้ว”
“อาจารย์แม่งเหี้ย”
“แล้วรักมั้ย?”
“ไม่รัก ไม่มีวันรัก”
"ใจร้ายจังนะ"
#มาเฟียมีเมียเด็ก