ข้ามเวลาไปเป็นเมียพ่อค้าขายขนมเนี่ยนะ

สวัสดีคุณผู้อ่านที่รักของบานบุรีสีชมพูทุกท่าน ฝากนิยายจีนแนวทะลุมิติอีกเรื่องนะคะ จูจินนางเอกเรื่องนี้จะเป็นเพื่อนสนิทกับนางเอกเรื่องก่อนหน้าคือหยางไท่ จาก ข้ามมิติทั้งทีได้สามีเป็นโจรป่าบ้าไปแล้ว อ่านแยกได้ อ่านทั้งสองเรื่องก็ดี (เรื่่องของหยางไท่ไม่ได้ลงในธัญวลัยนะคะ ใครสนใจไปหาอ่านได้ที่ Readawrite และมี E-Book ใน MEB ค่ะ) เนื้อเรื่องน่ารัก เบาสมอง ไร้ดราม่า สั้นๆ อ่านเพลินเหมือนเดิมค่ะ 

- เนื้อเรื่องทุกตัวอักษรแต่งขึ้นมาเพื่อเน้นความสนุกสนานที่มีเนื้อหาในสไตล์จีนโบราณเท่านั้น เป็นอีกหนึ่งในรูปแบบของนิยายรักที่ผู้เขียนอยากถ่ายทอด 

- สำนวนภาษาไม่ได้จีนเป๊ะ ไม่ได้มีการอ้างอิงบุคคลและเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ชาติจีนใดๆ ทั้งสิ้น 

-ก่อนอ่านวางความจริงจังความสมเหตุสมผลทิ้งไป มาเสพความบันเทิงแบบไม่คิดอะไรมากดีกว่าค่ะ อ่านแล้วอาจจะมีทั้งถูกใจและไม่ถูกใจ หากไม่ถูกใจรบกวนเลื่อนผ่าน และแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำสุภาพ 

- ขอบพระคุณที่สนับสนุนผลงานค่ะ 

..................................................... 

“แต่วันนี้เจ้านวดไม่ถูกใจข้า เจ้าต้องโดนทำโทษก่อน” 

“ว้าย” 

จูจินที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับหวีดร้องออกมาด้วยความตระหนก เมื่อจู่ๆ เจียอีก็หันขวับมาแล้วกดตัวเธอลงไปบนเตียงนอน ตัวเขาเองก็ใช้แขนล่ำคร่อมเธอไว้ หน้าทั้งสองจึงอยู่ใกล้กันในระยะประชิด หน้าหล่อ คอบึกบึน ไหล่กว้าง อกแน่นที่อวดต่อสายตาของจูจินนั้นมันทำให้เธอจะวูบเสียให้ได้ ผู้ชายบ้าอะไร หล่อและโคตรเซ็กซี่ จูจินยุคโบราณที่ช่างได้สามีงานดีจนน่าอิจฉา 

สายตาของเจียอีที่กวาดมองไปทั่วเรือนร่างทำให้จูจินถึงกับหน้าเห่อร้อน เวลานี้มันคงแดงทั้งหน้าไปแล้วกระมัง ไม่ใช่เพียงแค่มองนะ แต่เขายังใช้มือลูบไล้ตามไปด้วย ตาไปตรงไหน มือก็ไปตรงนั้น ไล่มาตั้งแต่ทรวงอกอวบตึงขนาดเหมาะกับมือของเจียอี เขาลูบมันอยู่นานสองนาน นิ้วก็บีบคลึงยอดยกสีแดงเข้าด้วย จูจินอยากจะปฏิเสธอยากจะถอยหนี แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเธอมีจิตวิญญาณของจูจินยุคโบราณอยู่ในตัวด้วย เมื่อหมดหนทางจะหนีจึงทำได้เพียงบิดกายไปมาและร้องครวญครางเท่านั้น 

“เหตุใดวันนี้เจ้าจึงดูงดงามกว่าทุกวันนะจูจิน” 

“อื้อ ท่าน โอ้ว” 

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มจมในวังวนแห่งความปรารถนาแล้ว เจียอีจึงเริ่มทำการลงโทษขั้นต่อไปด้วยการ ก้มลงไปแตะกลีบปากสีระเรื่อเบาๆ ลิ้นใหญ่ก็ค่อยๆ ไล้ปาดป่ายจนสามารถเปิดปากของหญิงสาวได้ในที่สุด 

“เจ้าช่างหอมหวานที่สุดจูจิน หวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งทั้งรวง” 

เมื่อคนในอ้อมกอดเปิดปากแล้ว อู๋เจียอีจึงใช้ลิ้นเข้าไปควานเพื่อลิ้มรสความหวานให้เต็มอิ่ม ลิ้นสองลิ้นที่นัวเนียกันนั้นทำให้จูจินหายใจแทบจะไม่ทัน เขาจุมพิตอย่างดูดดื่มหิวกระหาย จุดยุทธศาสตร์ของความเป็นหญิงก็ปวดร้าวไปหมด เธอโหยหาด้วยความทรมาน คนที่กำลังจะตายด้วยฤทธิ์ของพิศวาสเป็นอย่างไรวินาทีนี้เธอเข้าใจอย่างแจ่มชัดแล้ว