รักที่ถูกปิดสวิทซ์ (พักไว้ไม่มีกำหนด)

อืม…เสียงเพลงจากไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด ที่ถูกวางอยู่หัวเตียงดังขึ้น  ในช่วงตี 5 เรียกให้ร่างสูงที่เพิ่งล้มตัวลงนอนได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หัวเสีย กดรับพร้อมโวยเสียงดัง

“ไอ้เห้ย โทรหาหอกไร้ตอนตี5”

“ไง หนักสิมึง กี่ยกละ”ร่างสูงไม่ตอบแต่เบนสายตามองมายังร่างบางที่นอนหลับสนิทอวดแผนหลังขาวสวยที่เต็มไปด้วยร่องรอยจูบ

“เออ เด็ดไม่เด็ดกูก็คบมันมาเกือบจะสามเดือนละ”

“555 งั้นคนนี้ของจริงป่าววะ”

“ก็แค่คู่นอนเท่านั้นละวะ อีกไม่นานมันก็เป็นแค่อดีต  เอ่อ งานพรุ่งนี้มึงทำเสร็จยังวะ”ร่างสูงเปลี่ยนเรื่องหันไปถามถึงงานที่จะต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้  แล้วลุกเดินออกจากห้องไป โดยไม่รู้เลยว่า ทุกคำพูดและคำสนทนาเมื่อครู่ ร่างบางที่นอนหันหลังไปอีกด้านนั้นได้ยินจนหมดสิ้นทุกคำ

“คู่นอน หึ หึ  รันเป็นได้แค่นี้ใช่มั้ย”แล้วร่างบางก็ลุกเดินจากเตียง เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ถูกโยนกองไปคนละทิศทาง ก่อนจะรีบสวมมันอย่างรวดเร็วทั้งๆที่มือทั้งสองข้างสั่นเทาอย่างน่าสงสาร

“3เดือน ที่รันให้หัวใจพี่ไปจนหมดแต่พี่กลับโยนทิ้งมันเอาไว้อย่างไม่ไยดี”ร่างบางเอ่ยทั้งน้ำตา และรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยิน ไม่เคยได้ยินและจะไม่ได้ยินอีกเลย

“พี่โทชิ ช่วยมารับรันที่…”รันพับมือถือเก็บใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะเบนสายตามองไปรอบๆห้อง ห้องของเขาที่ครั้งหนึ่งเคยคิดว่าคือบ้าน คือสถานที่แห่งความรัก แต่มันคือนรก นรกในตอนนี้

“ลาก่อน รันจะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกทิ้ง แต่รันจะเดินออกไปจากพี่เอง  ขอให้พี่มีความสุขนะ…ครับ”รันเอ่ยพลางปาดน้ำตาทิ้งแล้วจึงเดินไปเปิดหน้าต่าง กระโดดออกไป ฝ่าเท้าของเขาสัมผัสกับสนามหญ้าหน้าบ้าน  รันรีบสาวเท้าออกไป ยังสถานที่นัดหมาย ซึ่งก็ไม่ไกลนัก  มีรถคันหนึ่งจอดรอเขาอยู่ที่ปากซอย ชายหนุ่มญี่ปุ่นร่างสูงในชุดสูทเดินออกมาจากฝั่งคนขับ

“คุณหนูรัน….มันใช่มั้ย”ชายหนุ่มเห็นร่องรอยของน้ำตาที่เปราะเปื้อน เขาแทบอยากจะไปฆ่าไอ้ผู้ชายคนนั้น แต่คุณหนูรันกลับ

“อย่าเลยครับ ผมมันโง่เอง”ใช่ เขาโง่เอง ทั้งๆที่เพื่อนและพี่โทชิ เตือนเขาแล้ว ว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน แต่เขากับเอาตัวเข้าไปยุ่ง จนเจ็บเองแบบนี้ จะโทษใครได้ นอกจากตัวเอง…

“คุณหนูไม่ผิด เฮ้อ…งั้นผมพาไปเที่ยวมั้ยครับ” รันส่ายหน้า

“ผมอยากกลับบ้าน…กลับญี่ปุ่น”

“ครับ แล้วคุณสิกับเอม”

“แล้วแต่พี่โทชิเถอะ…ตอนนี้ผมอยากพัก..จังเลยครับ”ในขณะที่พูด รันรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะ แม้จะพยายามอดทนกับความเจ็บปวดแต่….มันคงถึงที่สุดแล้ว… ในขณะที่ภาพเริ่มพล่ามัว สิ่งที่เขาเห็นคือใบหน้าของพี่โทชิ และ คำพูดของเขาคนนั้น

‘ก็แค่คู่นอน’

********************