พันธะวนาสวรรค์

บทนำ 

   คนิณ หรือคิณ ป่าไม้หนุ่มหัวหน้าอุทยานทางภาคอีสาน วัย 35 นั่งจิบเบียร์คิดอะไรเพลินๆ อยู่ที่ระเบียงบ้านพักในอุทยาน นึกย้อนไปเมื่อ 3 ปีก่อน เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นในงานแต่งของรุ่นน้องที่เรียนจบมาจากคณะเดียวกัน ทุกคนดื่มฉลองให้คู่บ่าวสาว เค้าเมามากไม่รู้ว่าเข้าไปนอนในห้องพักเดียวกับ “วรินทร์” รุ่นน้องซึ่งเป็นเพื่อสนิทกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวได้ยังไง เนื่องจากคณะที่เค้าร่ำเรียนมารุ่นพี่รุ่นน้องจะรู้จักค่อยข้างหมด เนื่องด้วยวัฒนธรรมการรับน้องและการฝึกงานที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นส่วนใหญ่ในพื้นที่ป่า หลังจากนั้นข่าวนี้ก็เป็นที่ซุบซิบในวงการป่าไม้ จนเค้าอดทนไม่ได้ เลยขอรับผิดชอบหล่อน โดยการแต่งงานเพื่อกลบข่าวฉาว แต่การแต่งงานของเค้าและเธอจัดขึ้นอย่างเรียบๆ แล้วเราทั้งคู่ก็ตกลงกันว่าจะแต่งงานกันเพียงในนาม ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิติ รอข่าวซาแล้วค่อยมาคุยกันอีกที ซึ่งเค้าเองก็ไม่มีแฟน วรินทร์ก็โสด แถมบังเอิญ ว่า ทั้งคู่ได้ซื้อคอนโดแถวใกล้ๆกับกรมป่าไม้ บังเอิญว่าอยู่ชั้นเดียวกัน เนื่องจากวรินทร์เองเมื่อเรียบจบก็ทำงานอยู่ส่วนกลางที่กรุงเทพฯ ส่วนเค้าเองก็ต้องมาประชุมที่กรุงเทพฯบ่อยๆ เลยตัดสินใจซื้อคอนโด อาจจะด้วยเหตุนี้เลยทำให้ข่าวลือยิ่งหนาหูว่าเค้ากับวรินทร์แอบอยู่กินกันมาก่อนด้วย ไม่รู้บังเอิญ หรือโชคชะตาจึงทำให้เค้ากับวรินทร์ผูกพันธ์กันด้วยพันธะ สามีภรรยา ที่ถูกต้องตามกฎหมาย พอนึกถึงจุดนี้เค้าก็อมยิ้ม ใช่ว่า สามปีที่เกิดเหตุการณ์ เค้าจะต่างคนต่างอยู่โดยสิ้นเชิง เพราะเมื่อหากวรินทร์กับทีมวิจัยที่จำเป็นต้องมาเก็บข้อมูลที่นี่ก็จะแวะเวียนมาหาเค้า และบางครั้งก็มาพักที่บ้านพัก และเพื่อไม่ให้ใครสงสัยเค้าก็ต้องพักห้องเดียวกัน แต่เค้าก็ให้เกียรติเธอเสมอ ไม่เคยทำอะไรให้เธอเสียหาย เธอเลยค่อนข้างจะไว้วางใจและคุยกับเค้ามากขึ้น สนิทกันมากขึ้น เค้าไม่รู้ว่าเธอจะคิดยังไงกับเค้า แต่ตอนนี้เค้าเองแน่ใจแล้วว้าเค้าจะขอเริ่มคบเธอจริงๆจรังๆสักที และแล้วเมืม่อความคิดเค้ากำลังล่องลอย พลันได้ยินเสียงโทรศัพ เมื่อหยิบออกมาดู ก็ยิ้มออกก็เป็นคนที่เค้ากำลังคิดถึงพอดี “ว่าไงเรา โทรมาหาพี่ฮึ” “พี่คิณว่างป่าวช่วงนี้ พอดีรินทร์มาเก็บข้อมูลที่ชัยภูมิศุกร์นี้เสร็จงานอยากจะคุยกับพี่เรื่องของเราที่ค้างๆคาๆง่ะ” ชายหนุ่มตื่นเต้นหัวใจพองโต “เออ เอาซิ่ วันศุกร์พี่จะให้สว่างไปรับนะ เดี๋ยววันจันทร์พี่มีประชุมที่กรมเดี๋ยวกลับพร้อมกัน รินทร์ให้ทีมงานกลับไปก่อนได้เลย” แต่ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เค้าต้องการคุยเรื่องข้อตกลงระหว่าง “เรา” นั้นมันต่างกันโดยสิ้นเชิง อีกคนต้องการเริ่ม อีกคนต้องการสิ้นสุด แล้วสุดท้ายข้อตกลงจะเป็นไปตามสิ่งที่ใครต้องการ.......