คนเฒ่าคนแก่มักจะบอกเสมอว่า "สิ่งที่เราไม่เห็นใช่ว่าจะไม่มีอยู่จริง เพราะฉะนั้นไม่เชื่อก็จงอย่าลบหลู่"
ตอนเด็กผมก็ไม่เข้าใจคำนี้หรอกครับ ซ้ำยังคิดว่ามันไร้สาระ จนกระทั่งไอ้ฐาคนนี้ได้มาเจอกับตัวเอง
ดิฐา
ดิฐาที่แปลว่ามั่นคงนั่นแหละครับชื่อผม
มั่นคงของคนอื่น อาจจะมีหน้าที่การงานที่ดี มีบ้านมีรถ บางคนก็อาจจะแต่งงานมีลูกแต่สำหรับผม ดิฐาคนนี้พูดได้อย่างเต็มปากและภาคภูมิใจในตัวเองมาก
ความมั่นคงของผมในตอนนี้คือเกาะพ่อกับแม่กิน!
ปั่ก!
"โธ่ไอ้ฐา ไอ้ลูกเทวดาใจคอเอ็งจะให้พ่อกับแม่เลี้ยงเอ็งไปตลอดชีวิตเลยหรือไง พ่อกับแม่เอ็งคงตายไม่เป็นมั้ง" เสียงบาทาของนายอรุณถีบลูกชายคนเล็กของบ้าน
แบบไม่ยั้งแรง!
"โธ่พ่ออ่า ผมพึ่งเรียนจบเองนะขอหาพักผ่อนสักปีหน่อยเถอะเรียนมาทั้งชีวิตแล้ว จะรีบไล่ไปไหน" อุตส่าห์คิดในใจยังจะมาได้ยินอีก หูทิพย์หรือไง!
"ไม่ได้ไล่โว้ย! แค่ถาม"
"ไม่จริงพ่อกำลังไล่ฐา ฐารู้ฐาเห็น เชอะ!"
"คิดว่าเอ็งน่ารักนักหรอไอ้ปัญญาอ่อนตัวโตอย่างกับควายยังจะมาทำหน้าเหมือนหมาอีก"
"ถ้าฐาหน้าเหมือนหมา พ่อก็หน้าหมาเหมือนกันเพราะฐาหน้าเหมือนพ่อ!!!"
***************************************************************************
สวัสดีค่ะทุกคนในที่สุดเรื่องนี้ก็กลับมาแล้ว เนื่องจากใช้เวลาในการรีไรท์ไปเกือบปี! เรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องแรกของไรท์ที่เข้ามาเป็นนักเขียนแบบเต็มตัว และก่อนอื่นต้องแนะนำก่อนว่าเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีที่ปัญญาอ่อนและหาสาระไม่ได้ เนื้อเรื่องและตัวละครเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนและไม่อิงประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้น ขอให้ทุกคนอ่านอย่างมีสติ หากใครคิดว่าไม่ใช่แนวเลื่อนผ่านได้เลยค่ะ แต่หากใครที่หลงกดเข้ามาอ่านไรท์ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
คำเตือน: นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
