เมื่อแม่จับเราหมั้นกัน

“เฮ้ย ! ไอ้หมอ ?” พายุร้องลั่นห้องอาหารเมื่อเห็นว่าที่คู่หมั้นที่คุณแม่ท่านบอกว่าเหมาะสม

“หึ” ฟีนิกซ์หึในลำคอเบาๆแล้วก็นั่งนิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้รู้สึกอะไรกับสถานการณ์ตรงหน้า ทำให้พายุแบะปากนิดๆด้วยความหมั่นไส้

“เรียกพี่เขาดีๆสิลูก” คุณแม่พูดดุลูกชายตัวเองเล็กน้อยที่เสียมารยาทต่อหน้าเพื่อนสาว

“ก็ไหนคุณแม่บอกว่ารุ่นเดียวกัน ?” พายุถามแม่ของตนด้วยความสงสัย

“ก็ใช่ แต่พี่เขาอายุมากกว่าลูก 3 เดือน ใช่ไหมยัยวา ?” คุณแม่ของพายุก็ถามคุณแม่ของฟีนิกซ์อย่างสนิทสนม พายุได้แต่คิดในใจ แค่ 3 เดือนคือต้องเรียกพี่ วอททท ?

“ใช่ค่ะ ลูกนิกซ์ เกิดก่อนน้องพายุค่ะ” คุณวาคุณแม่ของฟีนิกซ์พูดขึ้น

“เพราะฉะนั้นลูกต้องเรียกว่าพี่ฟีนิกซ์” คุณแม่ก็หันมาพูดกับพายุ

“อ่า ครับ” พายุได้แต่รับคำแบบเซ็งๆ

เรื่องราวของผมและเขาเริ่มต้นจากการที่แม่จับพวกเราหมั้นกัน โดยที่ทั้งผมและเขาต่างไม่เต็มใจทั้งคู่ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมตกลงตามที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายต้องการ งานหมั้นก็ดำเนินไปด้วยดี จนกระทั้งคุณแม่บอกว่าอีก 6 เดือนจะมีงานแต่งงานเกิดขึ้น และในระหว่างนี้ให้พวกเราทั้งคู่ลองใช้ชีวิตด้วยกัน

นอกจากต้องแต่งงานด้วยความไม่เต็มใจ และทดลองใช้ชีวิตคู่มันจะมีอะไรซวยกว่านี้มั้ยครับ ?

ดังนั้นทั้งผมและเขาเราจึงต้องทำข้อตกลงกัน

1.ห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

2.จะคบจะควงใครก็ได้แต่ต้องไม่ให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้

3.ต่อหน้าพ่อแม่เราต้องรักกันเสมอ

4.ห้ามตกหลุมรักฝ่ายตรงข้าม ( ซึ่งแน่นอนข้อนี้ทั้งผมและเขาคงไม่มีวันนั้น )

รอดูกันครับว่ามันจะวุ่นวายขนาดไหน



❌❌คำเตือน❌❌

เนื้อหาเหมาสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ตัวละครมีทั้งด้านมืดและสว่าง มีการใช้ความรุนแรง พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม การใช้ถ้อยคำหยาบคาย ภาษาที่ไม่เหมาะสม และมีการใช้คำที่สื่อถึงอวัยวะที่โจ่งแจ้ง

ในเนื้อหามีการบรรยายถึงฉากการร่วมเพศ ความรุนแรงทั้งคำพูดและการกระทำตัวบุคคลในเรื่อง มีการใช้อำนาจในทางที่มิชอบ การล่อลวง การถูกลักพาตัว การฆาตกรรม มีการใช้ของมีคม มีฉากฆ่าอันโหดร้าย

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของนักเขียนเท่านั้น ตัวละคร สถานที่ อาจมีส่วนคล้ายคลึงกับบางสถานที่ บางเหตุการณ์แต่มิได้มีเจตนาล่วงเกินหรือพาดพิงบุคคลใดในชีวิตจริง หากผิดพลาดประการใดจึงขออภัยมา ณ ที่นี้

นามปากกา : พลอยไพลิน