แหวนแห่งชะตานำพารัก

ปรายฟ้า บัณฑิตจบใหม่กำลังอยู่ในช่วงรอหางานซึ่งในยุคโควิดแบบนี้ก็ว่างไม่มีอะไรทำเลยใช้เวลาไปกับการอ่านนิยายบ้าง ดูหนัง ดูซีรี่ย์เวลาส่วนใหญ่จึงว่าง วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ปรายฟ้าว่างเลยออกไปเดินเล่นซื้อของที่ตลาดนัดจตุจักรใกล้หอพัก  

  "หิวจังเย็นนี้ทานอะไรดีนะ"  ในช่วงที่เดินตลาดอยู่นั้นก็คิดหาเมนูของมื้อเย็นของวันนี้ไปด้วย ขณะที่กำลังเดินผ่านร้านขายพวกเครื่องประดับเก่าแก่อยู่นั้น สายตาดันไปสะดุดเข้ากับแหวนวงนึงที่ทำจากหยกขาวแกะสลักดอกเหมยเอาไว้อย่างประณีตสวยงามสะท้อนกับแสงไฟห้อยระย้าในร้าน 

 "แหวนวงนี้สวยจัง คุณยายคะแหวนวงนี้ราคาเท่าไหร่หรอคะ" ปรายฟ้าถามราคากับคุณยายเจ้าของร้าน 

 "โฮ โฮ โฮ แม่หนูนี้ตาดีจริงๆเลยนะ แหวนวงนี้้เป็นแหวนที่ทำจากหยกขาวแล้วแกะสลักสวยงามประณีต อายุก็ยาวนานมากเช่นกัน ยายขายให้490บาทพอมีวงเดียวเท่านั้น" เมื่อคุณยายบอกราคาเสร็จปรายฟ้าก็ได้ตัดสินใจซื้อมาเพราะว่ามันสวยดึงดูดมาก 

 "งั้นเอาวงนี้แหละค่ะคุณยาย นี้เงินค่ะ" หลังจากที่ซื้อแหวนเสร็จปรายฟ้าก็รับแหวนมาแล้วก็ลองสวมใส่นิ้วนางข้างขวาปรากฏว่าใส่ได้พอดีนิ้วมือมากจนเหมือนวัดนิ้วมาเลยทีเดียวพอสวมแหวนเสร็จแล้วก็ไปเดินซื้อพวกของกินตอนเย็นเสร็จแล้วก็เดินกลับหอพักของตัวเอง 

   แต่ในระหว่างที่กำลังจะเดินข้ามถนมเพื่อไปยังอีกฝั่งอยู่นั้นปรายฟ้าเห็นเด็กกำลังวิ่งข้ามถนนมาแต่ว่ากลับมีรถยนต์คันนึงวิ่งมาด้วยความรวดเร็ว 

   ด้วยความตกใจปรายฟ้าเลยรีบวิ่งเข้าไปหาเด็กคนนั้นพร้อมกับผลักเด็กให้พ้นจากวิถีของรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วจนรถชนตัวเองกระเด็นตกไปไกลห่างจากรถประมาณ 5 เมตร 

ทำให้ทั่วทั้งตัวของปรายฟ้าเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลนองอยู่เต็มพื้นถนน และในช่วงที่สติของปรายฟ้ากำลังจะดับวูบไปนั้นสายตาของเธอก็ได้เหลือบไปเห็นแหวนที่ตัวเองสวมใส่ส่องแสงสีขาวออกมาก่อนที่สติจะดับวูบไปพร้อมกับลมหายใจในห้วงสุดท้ายของเธอ