ของตายไร้รัก

พาคุณ ศิริขจรกุล  

         นักธุรกิจหนุ่มผู้มีรูปร่างสูงโปร่ง และผิวขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดีที่มีเชื้อสายจีนมาจากบรรพบุรุษ ในวัย 28 ปี แม้จะเป็นหนุ่มตี๋หากแต่ใบหน้าของเขากลับเป็นสันกรามเรียวอย่างคมคาย ดวงตาชั้นเดียวที่เรียวยาวหากแต่ในบางครั้งกลับขึ้นเป็นสองชั้นได้อย่างมีเสน่ห์ รับกับจมูกที่โด่งเป็นสันตรงกับเรียวปากเล็กบางแบบที่ผู้หญิงบางคนยังต้องอิจฉานั่นได้อย่างลงตัว  

ปิ่นอัปสร มากาล 

         นักศึกษาสาวร่างสูงอวบอิ่ม ในวัย 22 ปี ด้วยส่วนสูงที่เกือบจะถึงหนึ่งร้อยเจ็บสิบนั้นทำให้เธอไม่ใช่สาวตัวเล็กแบบพิมพ์นิยมทั่วไป ทว่าความอวบอิ่มมีน้ำมีนวลนั้นทำให้เธอน่ามองและมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก และมันก็โดนใจเขา พาคุณหลงใหลในเรือนร่างอันแสนอวบอิ่มของปิ่นอัปสรมากกว่าสิ่งอื่นใด และแม้เธอจะมีส่วนสูงถึงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตรปลายๆ แต่ก็ยังสูงน้อยกว่าเขาที่สูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรอยู่ดี เพราะเหตุนี้จึงทำให้เขาเรียนปิ่นอัปสรว่า "หนู" ใช่ ปิ่นอัปสรคือหนูน้อยของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น 

พระอาทิตย์ที่อ่อนแสงลงและสีส้มที่แต่งแต้มอยู่บนท้องฟ้าในยามนี้เป็นการบอกให้รู้ว่าเป็นเวลาเย็นย่ำแล้ว ร่างอวบอิ่มของปิ่นอัปสรที่อยู่ในเดรสสายเดี่ยวผ้ามัดย้อมผูกเองตรงไหล่สีน้ำเงินตัวยาวเดินลงจากชั้นสองของบ้านพักตากอากาศแห่งนี้ลงมาด้านล่างเพื่อมาหาชายผู้เป็นเจ้าของร่างกายและหัวใจของเธอ เมื่อเธอจำได้ว่าเธอเผลองีบหลับไปพร้อมเขาแต่พอตื่นมากลับไม่เห็นร่างสูงที่คุ้นเคยนอนอยู่ข้างกายเช่นก่อนหน้านี้ ร่างอวบอิ่มเมื่ออยู่ในชุดเดรสสำหรับมาเที่ยวทะเลเช่นนี้น่ามองไปทุกสัดส่วน โดยเฉพาะอกอวบอิ่มคู่นั้นที่พาคุณรู้ดีกว่าใครว่ามันช่างน่ามองและน่าสัมผัสมากแค่ไหน และมีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นเจ้าของมัน 

“พี่พาคุณคะ” ปิ่นอัปสรส่งเสียงเรียกชายร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวที่มีแว่นกันแดดสีชาเกี่ยวไว้ตรงคอเสื้อและกางเกงขาสั้นสีครีมอย่างสบายๆ เขานั่งหันข้างให้เธออยู่บนชุดเก้าอี้สานสีขาวที่เข้าชุดกับโต๊ะไม้ที่วางอยู่ด้านหน้าบ้านหลังนี้ แม้ในมุมที่เห็นเพียงด้านข้างของใบหน้าเช่นนี้แต่เขาก็ยังดูหล่อเหลาและมีเสน่ห์มากเหลือเกิน ปลายจมูกโด่งที่ปิ่นอัปสรแสนจะหลงใหลมันหนักหนาโดยเฉพาะในยามที่เขาก้มลงใช้มันจรดแก้มนวลของเธอ แต่แล้วแววตาที่แสนสดใสและมีความสุขของเธอก็ต้องมีความสงสัยเข้ามาเคลือบทับไว้เมื่อเธอเห็นร่างบางเล็กน่าทะนุถนอมของใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะที่พาคุณนั่งอยู่  

“นี่ใครเหรอคุณ” เสียงหวานของผู้หญิงคนนั้นพูดถามพาคุณขึ้น พลางส่งสายตามองมายังปิ่นอัปสรด้วยความสงสัย  

“นี่ปิ่น เด็กไอ้ภาคมัน นั่นไงไอ้ภาคมาพอดีเลย” พาคุณพูดออกมาเช่นนั้นเมื่อเห็นว่าภาคย์ หรือภาค เพื่อนสนิทของเขาตั้งแต่ในสมัยมัธยมและผู้เป็นเจ้าของบ้านพักตากอากาศหลังนี้เดินมาทางที่เขาและหญิงสาวทั้งสองคนยืนอยู่พอดี คำพูดของพาคุณทำให้ปิ่นอัปสรถึงกับสะอึกน้ำตาของเธอตกในอย่างที่ไม่สามารถให้ไหลออกมาได้ ในที่สุดความจริงก็เป็นแบบนี้เองสินะ เขากลับไปคืนดีกับภรรยาของเขาแล้วแต่เหตุใดถึงไม่บอกเธอเลยสักนิด เขาตั้งใจจะหลอกเธอไว้เป็นของตายภายใต้กับดักพิสวาสของเขามาตั้งแต่แรกอย่างนั้นหรือ  

“สวัสดีค่ะภาค ไม่เจอกันนานเลยนะคะ ไม่ยักรู้ว่าภาคมีแฟนแล้ว” ธิสาหรือเนยผู้เป็นภรรยาของพาคุณพูดทักทายเพื่อนของสามีด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร เมื่อเธอเองก็รู้จักกับภาคมาพร้อมๆกับพาคุณตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย 

“เอ่อ...” ภาคมีท่าทีมึนงงเล็กน้อยกับคำทักทายของธิสาโดยในเฉพาะในประโยคหลังที่เธอกล่าวออกมา แต่เขาก็พอจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อเห็นสายตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเพื่อนรักอย่างพาคุณในตอนนี้  

“พี่ภาคมาแล้วถ้าอย่างนั้นปิ่นกับพี่ภาคขอตัวไปเดินเล่นที่ชายหาดชมพระอาทิตย์ตกดินก่อนนะคะ เชิญพี่พาคุณกับคุณเนยตามสบายค่ะ ไปกันค่ะพี่ภาค” หลังจากที่เงียบอยู่นานเพราะความเจ็บปวดมันได้กัดกินใจดวงน้อยของเธอไปอย่างช้าๆอยู่ในตอนนี้ และดูเหมือนธารน้ำร้อนๆกำลังจะไหลออกจากดวงตาของตนเองอยู่เต็มทีปิ่นอัปสรจึงพูดขึ้น เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าคนใจร้ายอย่างพาคุณเสียด้วยซ้ำร่างอวบอิ่มเดินไปหาภาคย์พลางกอดแขนเขาไม้ราวกับคนที่เป็นแฟนกันจริงๆ ในเมื่อพาคุณบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของภาคย์เธอก็จะแสดงให้เขาดูในเมื่อเขาต้องการแบบนั้น 

“ครับ” ภาคย์ตกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆปิ่นอัปสรเข้ามากอดแขนของตนไว้พลางพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเช่นนี้ แต่เมื่อเขามองไปในตาของเธอแล้วเขาก็รู้สึกสงสารหญิงสาวอย่างจับใจ เขารู้ดีว่าปิ่นอัปสรรักพาคุณเพื่อนของเขามากแค่ไหน แม้เพื่อนของเขาจะขี้เมาจะทำตัวเละเทะสักเพียงใดแต่ทุกครั้งเขาจะเห็นปิ่นอัปสรคอยดูแลเพื่อนของเขาอยู่เสมอ แม้แต่เรื่องที่พาคุณช้ำใจจากธิสาในก่อนหน้านี้ก็ตาม 

“หึ” ภาพที่ปิ่นอัปสรเข้าไปกอดแขนแกร่งเพื่อนรักของเขาไว้ทำให้พาคุณต้องเค้นเสียงมาจากลำคออย่างไม่พอใจ ที่ผ่านมาเขาแทบจะไม่สนใจที่จะหึงในตัวของปิ่นอัปสรเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาคิดว่าเขาไม่ได้รักเธอความรู้สึกนั้นจึงไม่ควรเกิดขึ้น และเขาก็มั่นใจว่าปิ่นอัปสรรักเขาเพียงคนเดียวเธอจึงไม่มีวันปันใจหรือไปเข้าใกล้ชายอื่นเป็นแน่ แต่ในวันนี้เขายอมรับว่าเขา ‘หวง’ เธอกล้าที่จะกอดชายคนอื่นต่อหน้าเขา ภาพที่อกอวบอิ่มที่เขาได้เป็นเจ้าของมันเพียงคนเดียวเข้าไปบดเบียดอยู่กับแขนของภาคย์นั้นทำให้เขาแทบจะทนไม่ไหว หากแต่พาคุณทำได้เพียงแค่ต้องข่มอารมณ์ความไม่พอใจนั้นไว้เมื่อธิสาผู้เป็นภรรยายืนอยู่ตรงหน้า 

“กล้ามากนะปิ่น เธอกล้ามากที่กอดผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพี่” พาคุณได้แต่พูดกับตัวเองด้วยความไม่พอใจอยู่ข้างใน สันกรามเรียวบดเข้าหากันอย่างข่มอารมณ์จนแทบจะระเบิดออกมา ในตอนแรกเขาบอกกับปิ่นอัปสรไว้ว่าจะพาเธอมาเที่ยวทะเลเพื่อจะชมพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน เพราะเขารู้ว่าเธอนั้นชอบทะเลและท้องฟ้ายามพระอาทิตย์อัสดงมากแค่ไหน แต่ในยามนี้ปิ่นอัปสรกำลังไปชมบรรยากาศนั้นกับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นหรือ เห็นทีเขาต้องจัดการเธอบ้างเสียแล้วกระมัง พาคุณคิดอย่างคนที่โมโหด้วยความคุกรุ่นอยู่ข้างในและไม่คิดว่าตนเองนั้นผิดเลยแม้แต่น้อย 

*ตัวละครและเรื่องราวในเรื่องไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ใด และไม่ได้เกิดขึ้นจริง เป็นเรื่องที่นักเขียนจินตนาการมาโดยทั้งสิ้น กรุณาอ่านอย่างมีวิจารณญาณ 

พิมพ์ด้วยน้ำค้าง