พรางรัก

“อย่ามากล่าวหาพ่อฉันนะ! ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ ไม่มีวันเชื่อ” 

“ก็ลองกลับไปถามสิ แต่มันคงยอมรับหรอก หน้าตัวเมียขนาดนั้น” 

“คนที่หน้าตัวเมียน่ะมันคุณ ไม่ใช่พ่อฉัน!” พัทธมนสวนกลับหน้าดำหน้าแดง “ถึงคุณพ่อจะทำอย่างที่คุณว่าจริง แล้วสิ่งที่คุณทำล่ะต่างกับท่านตรงไหน ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าสิ่งนั้นมันเลวมันชั่วร้าย แต่คุณก็ยังเดินซ้ำรอย คุณมันเลวยิ่งกว่า!” 

“มันต่างกันพัทธมน ฉันไม่เหมือนพ่อเธอ ไม่มีวันเหมือน” 

“ถ้าฉันท้องคุณจะทำยังไง” พัทธมนย้อนถามอย่างท้าทาย สบตาเขานิ่ง จึงได้เห็นประกายตานั้นวูบไหว สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอยิ้มเยาะบ้าง “จะไล่ฉันไปทำแท้งเหมือนกันงั้นสิ” 

“อย่าพูดเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้!” 

“อะไรล่ะที่เป็นไปไม่ได้ ฉันท้อง? หรือว่าคุณไม่มีวันไล่ไปทำแท้ง?” 

อภิวรรธน์หรี่ตามอง แล้วลดสายตาลงสำรวจหน้าท้องของเธอ หากไม่เห็นสิ่งใดผิดปกติ 

“อย่าบอกนะว่า เธอท้อง” 

“ไม่!...ไม่มีวันที่ฉันจะท้องลูกของคนอย่างคุณ” เจ้าหล่อนเสียงแข็ง “แต่ถึงท้องจริง เลือดก้อนเดียวฉันไม่เก็บไว้หรอก” 

กรามคนฟังบดเข้าหากัน 

“ทำไม เลือดก้อนเดียวของฉันมันเป็นยังไง เธอถึงเก็บไว้ไม่ได้” 

“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!” มือเรียวตวัดปัดฝ่ามือใหญ่ทิ้งทันควันเมื่อเขาขยับมาจับต้นแขน 

“อย่าให้ฉันรู้นะพัทธมนว่าเธอทำอะไรกับลูกฉัน ไม่งั้นเธอได้ตายทั้งเป็นแน่ เอ๊ะ! เธอไม่สบายนี่...” คิ้วชายหนุ่มขมวดมุ่น คลายมือที่บีบไหล่เมื่อรับรู้ความร้อนซึ่งแผ่ซ่านออกมาจากกายบาง เขาดึงเธอมาชิดเพื่อจะสำรวจอุณหภูมิ แต่กลับถูกผลักออกเต็มแรง จนเซไปด้านหลัง เป็นผลให้สีหน้าห่วงใยที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวเปลี่ยนไปฉับพลัน 

“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงคุณจนจะอ้วกแล้ว” 

“ขนาดนั้นเชียว ไม่ใช่ม้าง...ก็เห็นแตะทีไร ร้องครางซะดังลั่นทุกที” 

เพี้ยะ! 

ฝ่ามือเรียวกระทบเนื้อแก้มของชายหนุ่ม 

“สกปรกทั้งความคิดทั้งการกระทำ คุณมันไม่น่าเกิดมาเป็นคนด้วยซ้ำ” 

“เลวยังไงก็ได้เป็นผัวเธอแล้ว คนแรกซะด้วย” 

พัทธมนเงื้อแขนตวัดฝ่ามือใส่หน้าเขาอีก แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มจับข้อมือไว้ได้ 

“ตบไปทีนึงคิดว่าตบซ้ำได้อีกเหรอ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกทูนหัว”  

******************** 

ชี้แจงกันสักนิด 

นิยายเรื่องนี้เขียนนานแล้ว เนื้อหาอาจจะล้าสมัยบ้างนะคะ 

ทยอยอัพให้อ่านเป็นตัวอย่าง 8 ตอน หลังจากนั้นจะเริ่มติดเหรียญ 

อัพวันละ 2 - 3 ครั้ง 

มี ebook วางจำหน่ายที่ meb