เผียะ!
“กลับมาทำไมคะ?” เธอตะโกนถามคนที่หน้าหันไปตามแรงตบของตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียง
“มาหาเธอกับลูกของเราไงเดหลี”
“ลูกเหรอคะ คุณพาทีมีลูกด้วยเหรอคะ” เธอถามเสียงสั่นพร้อมกับเดินไปทางประตูห้องนอนโดยไม่สนใจคนที่เดินมาขวางอยู่หน้าประตู
“หลบไปค่ะ! เดหลีจะกลับบ้าน”
“ก็เนี่ยไงบ้านของเรา”
“ไม่ใช่ค่ะ บ้านของคุณพาทีกับผู้หญิงคนนั้นต่างหาก”
“ผู้หญิงที่ไหน ฉันมีแค่เธอ”
“เดหลีไม่ได้ความจำเสื่อมนะคะคุณพาที และก็หลบไปให้พ้นค่ะ เดหลีจะกลับบ้าน”
“ฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้นเดหลี เธอต้องอยู่บ้านหลังนี้กับฉัน” พาทีเอ่ยอย่างเด็ดขาดหนักแน่นพร้อมรวบร่างอวบอิ่มของเดหลีน้อยเข้ามากอดแนบแน่น
“ปล่อยค่ะ คุณพาทีปล่อยเดหลี คุณพาทีไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องเดหลี”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์เดหลี ฉันเป็น ‘ผัว’ เธอ และเป็นพ่อของ ‘ลูก’ ในท้องของเธอด้วย”
กลืนกิน
โดย ยักษ์
Guest
