เมียทางผ่าน
“เราหย่ากันเถอะ”
ดารินทร์ไม่ได้เตรียมใจมาฟังคำพูดที่เปรียบเสมือนมีดแหลมนับพันเล่มพุ่งแทงทะลุหัวใจ หญิงสาวใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ดวงตากลมโตคลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำอุ่นๆ ที่พร้อมจะไหลริน เขาไม่รู้ว่าอาการเหล่านั้นเรียกว่าเสียใจหรือผิดหวังกันแน่
“คุณรักษ์อยากหย่ากับนิ้งใช่ไหมคะ”
เธอทวนถามเขาเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง ดวงตากลมโตวูบไหวยามที่ได้สบตากับเจ้าของหัวใจ เธอกับเขาอยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจ หากเปรียบเทียบเขาดังเช่นฤดูกาล เขาคงเป็นเจ้าชายหิมะที่ย่างกรายไปที่ไหนก็มีแต่ความหนาวเหน็บ แต่ไม่เป็นไร... เธอได้มอบใจให้เขาไปแล้ว
“เราหย่ากัน มันจะเป็นผลดีกับเราทั้งสองคนมากกว่า หรือเธอว่ายังไง”
***สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันหลายเดือนเลย คิดถึงนักอ่านทุกคนนะคะ ฝากนิยายเรื่องใหม่ 'เมียทางผ่าน' จริงๆ นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ล่าสุด พิชได้เขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้เขียนไม่จบสักที วันนี้เมียทางผ่านได้เดินทางมาเกือบจบบริบูรณ์แล้วค่ะ เหลืออีกประมาณ 10-15% เท่านั้น ฝากเอ็นดูหนูดารินทร์กับคุณทรรศภาคย์ด้วยนะคะ
รักค่ะ...พิช
Guest
