คะนึงนาง

#คะนึงนางbyขจรกลิ่น

"สิ้นสุดกันนับแต่นี้ไม่เกี่ยวข้อง"ขุนพระวิจิตรสิ้นคำพูดสิ้นแล้วทุกสิ่ง ไม่แม้หันหลังมอง เรือนหลวงวรวงศ์

"ขุนพระขอรับ"

"สิ้นเวรหมดกรรมกันแล้วแกไม่ต้องเอ่ยถามกระไรฉันอีกไอ้พุด เจ้าทศไม่มีแม่ก็ไม่ตายดอก พ่อมันยืนหัวโดอยู่นี้ประไร"

"คุณทศเธอเล็กยังนักนะขอรับ"

"เล็กนั้นสิดีไม่รู้ความกระไรมาก หญิงกากีหลายผัวเช่นนั้นฉันค้านจะพูดถึงให้เป็นเสนียดปาก ไยแกมองฉันราวกับสังเวชเสียเต็มประดา"

"พุธโธ่พุธทังกระผมไม่ได้คิดเช่นนะขอรับ กระผมรับใช้ขุนพระมาตั้งแต่น้อยคุ้มใหญ่ จนวันพรุ่งจะเลื่อนยศกินตำแหน่งหลวงวิจิตรเสนาแล้ว กระผมทราบในใจขุนพระบัดนี้ไม่ได้โศกอันใดเพียงเจ็บใจเท่านั้น"

"ฉันให้ค่าหญิงเช่นนั้นเกินไป เสียใจอยู่อย่างเดียวที่ไม่ฟังคำคุณหญิงแม่ท่านเตือนหนักหนา ทำท่านเสียใจไม่น้อย ฉันไม่ใช่คนฉาบฉวยที่จะคว้าใครมาทำเมียก็ได้ ฉันไม่ใช่อย่างเจ้าคุณพ่อ จนสิ้นไปลูกหลานเต็มเรือน ฉันหวังครองคู่ผัวเดียวเมียเดียว แต่ก็นั้นแหละหนา นับแต่นี้ขออยู่คนเดียวดีกว่า เข็ดเหลือเกิน"

..............หลวงวิจิตรเสนา วัย 25 ตัดพ้อชีวิต ด้วยนางเพียรบ่าวในเรือนที่เธอคว้ามาทำเมีย คบชู้ ชู้นางเพียรก็ไม่ใช่ใครอื่นหลวงวรวงศ์เรือนข้างๆอายุอานามแก่คราวพ่อก็ยังไม่คืบไปไหนยังเป็นหลวงอยู่นั้นเองแต่ทรัพย์มากด้วยกลโกง หาหญิงงามเมืองมาปรนเปรออยู่เป็นนิจ นางเพียรรักความสบายแม้เรือนหลวงวิจิตรจะมั่งคั่งแต่ก็ต้องทำงานในเรือนช่วยคุณหญิงเพิ่มแม่หลวงวิจิตรจัดการงานในเรือนอยู่นั่นเอง คนคร้านเช่นนางเพียรมีหรือจะไม่หาที่สุขสบายกว่า

ถึงหลวงวิจิตรเธอจะตัดพ้ออยากอยู่คนเดียวไม่มีใครอีกอย่างไรก็ตามแต่เธอคงไม่รู้ดอกว่า จะมีหญิงสาวแรกรุ่นแก่นแก้วแสนซนฉลาดเป็นกรดเข้ามานั่งในใจเธอในอีกไม่ช้าไม่นาน.....