ในตอนเด็กๆ ที่แม่จะชอบมาเล่านิทานนางเงือก เทพนิยายปรัมปราให้ผมกับน้องสาวฟัง
และน้องสาวของผมก็เชื่อที่แม่เล่าแบบเป็นตุเป็นตะ… ก็อย่างว่าล่ะนะ เด็กผู้หญิง
พอโตขึ้น เธอก็คงจะรู้เองว่าสิ่งเหล่านั้น มันไม่มีอยู่จริง..
.
.
ปัง!
แรงกระทบจากลูกกระสุนกระแทกเข้าที่หัวไหล่ขวาของ "อคิราห์" อย่างจัง ร่างสูงของชายหนุ่มวัยยี่สิบหกปีเซถอยหลังไปชนกับราวระเบียงเรือดังอั่ก จนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ก่อนที่ร่างสูงโปร่งของใครคนนึงจะเดินตรงมาที่เขา
"แกน่ะเป็นเด็กฉลาดนะอคิราห์.. น่าเสียดายอนาคต แต่มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าแกไม่สะเออะมาขวางทางฉัน"
.
.
เสียงสุขุมของผู้ชายสูงอายุเอ่ยขึ้นก่อนจะเอื้อมมือมาจับที่ไหล่ข้างที่เขาพึ่งถูกยิงไป และผลักร่างของอคิราห์ให้ตกลงสู่ท้องทะเล
ตู้มมม!!
ความเย็นยะเยือกของน้ำทะเลแทรกซึมเข้ามาทุกอณูผิว เมื่อร่างกายเริ่มจมดิ่งลงไปเบื้องล่าง อากาศที่เริ่มจะหมด
กับความเจ็บปวดจากบาดแผลแทบจะทำให้เขาทรงตัวไม่ไหว
และก่อนที่สติสุดท้ายจะดับลง ในสายตาที่พล่าเรือน เหมือนกำลังมีร่างของคนคนนึงว่ายมาทางเขา..
เดี๋ยว!? คนหรือปลา?? ทำไมมีหางด้วย นี่น้ำเข้าหูจนสมองเขาเบลอแล้วหรอ
หรือเขาตายไปแล้ว? แต่นั่นมันเงือกไม่ใช่รึไง…?
.
.
นี่คือการรับรู้สุดท้าย ก่อนทุกอย่างจะมืดสนิท…
Guest
