ระบบปราบผีกับไอ้ตี๋ขี้กลัว

[คำเตือน !! นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบ มีเนื้อหาเกี่ยวกัับเรื่องเพศ ตัวละครทุกตัวแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่มีเหตุการณ์จริงมาเกี่ยวข้อง ไม่อ้างอิงความจริงใดๆ ทั้งสิ้น สร้างมาจากจินตนาการ ดังนั้นจะใส่อะไรก็จะไม่อิงหลักการความเป็นจริงนะครับ สร้างมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ]

ผมชื่อตี๋!! อายุ 26 ปี โสดสนิท

ตั้งแต่จำความได้ผมก็รู้ตัวว่าเป็นคนที่กลัวผีมากที่สุด ถ้ามืดเมื่อไรต้องเปิดไฟให้สว่างไสวทุกซอกทุกมุมของห้อง ดีนะที่ผมมาอาศัยคอนโดของป้าอยู่ มันเป็นคอนโดขนาดเล็ก มีแค่สองห้องนอน กับห้องรับแขกและห้องครัวเล็กๆ จึงไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร

ทุกห้องในคอนโดต้องเปิดไฟทั้งหมด ห้ามมืดโดยเด็ดขาด ไม่งั้นผมจะจินตนาการว่า มันจะมีผีออกมาจากมุมมืดนั้น มันจะคิดจนนอนไม่หลับเลยทีเดียว

แต่ว่าวันนี้ก็มีเรื่องที่ให้นอนไม่หลับอีกเหมือนกัน คือ ผมตกงานเพราะพิษโควิด บริษัทต้องปิดตัวลงแบบกะทันหัน ยังดีที่ได้รับเงินชดเชยมาก้อนนึง

บ้านก็ไม่ต้องเช่า มีแค่ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอาหารเพียงแค่นั้น

เฮ้อ….กู จะหางานอะไรทำต่อดีวะ!!

นอนติดแหงกอยู่บ้านมา 2-3 อาทิตย์แล้ว มันน่าเบื่อเหมือนกัน วันๆ ดูแต่อนิเมะกับหนัง จะออกไปเที่ยวข้างนอกก็กลัวติดโควิด

จะฉีดวัคซีนก็ยังลงทะเบียนไม่ทัน เฮ้อ….สัสเอ๊ย

ต้มไวไวกินดีกว่า ก่อนนอนเสือกหิวอีกกู

ทุกคนคงงงกันแล้วสินะครับ ว่ามันไปเกี่ยวอะไรกับการปราบผี

ก็หลังจากแดกไวไว เส้นหมี่น้ำใส ใส่ลูกชิ้นปลาเข้าไปสองลูก

อยู่ๆ แม่งก็มีเสียงระบบห่าอะไรไม่รู้ ดังขึ้นในหัวของผมนะสิครับ

เล่นเอาผมหลอนไปหลายวันเลย

หลังจากมีระบบอยู่ในตัวของผม ผมเลยคิดว่าจะหาเงินจากระบบปราบผีนี้ดู แค่คิดแม่งก็น่ากลัวแล้วครับ

ถ้าเพื่อนๆ อยากรู้ก็ลองตามมาอ่านเรื่องราวการปราบผีของคนที่กลัวผีที่สุดดูละกันนะครับ ว่ามันจะเป็นแบบไหน