ตลอดชีวิตของเด็กสาวคนหนึ่งที่ไร้พ่อไร้แม่ เธอต้องทำทุกอย่างให้มีเหมือนคนอื่น เพราะชีวิตไม่ได้โรยด้วยแก้วแหวนเงินทอง ตั้งแต่แม่เสียเธอก็เหมือนคนไร้ที่พึ่ง ชีวิตไร้คนชี้แนะ แถมยังถูกรังแก
'แกไม่ใช่ลูกหลานสายเลือดฉัน' คำนี้ที่มันทำให้เด็กสาวจำไปตลอด
'ป้าดาว ปัดอยากเรียนค่ะ' น้ำตาไหลอาบสองแก้มนวลเนียน ดวงตามีน้ำเอ่อล้น แต่ก็ไร้ความเมตตาจากคนเป็นป้า
'อยากเรียนก็หาเงินเรียนเอง นั่น ลูกฉันสองคนก็จะเลี้ยงไม่ไหวแล้ว ยังจะมาเป็นภาระฉันอีก' เด็กสาวปล่อยโฮ ฮื่อๆๆๆ
การเจอกันครั้งแรกที่ว่าซวยแล้วยังซ้ำมาเจอกันรอบสองอีก แต่รอบนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป
'เท่าไหร่ ฉันจ่ายไม่อั้น' คำดูถูกเหยียดหยาบทำให้ปัทมาเกือบน้ำตาตก แต่มีหรือคนอย่างเธอจะยอม
"มามะ มาให้ฉีดยาสะดีๆ" กันต์ธี กระโดดครอมร่างหญิงสาวไว้ใต้ร่างหนา "ไอ่บ้า ฮือออ"