Hyène, Premier ET Dernier Amour
คุณเคยได้ยินกิจติศัพท์ของ ไฮยีน่าหรือไม่?
“ไฮยีน่า” เป็นสัตว์ดุร้าย เลือดเย็น มันเป็นสัตว์จำพวกกินเนื้อ กินจนกว่าจะตาย! เป็นที่รับรู้กันดีว่าไฮยีนาลายจุดมีเสียงร้องคล้ายกับเสียงหัวเราะ กอปรกับพฤติกรรมที่ชอบขโมยเหยื่อเป็นเสมือนสัญลักษณ์ของความเจ้าเล่ห์ หรือไม่ซื่อตรง เป็นสัตว์ที่กินไม่เลือก โดยสามารถที่จะล่าและล้มสัตว์ชนิดอื่นที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก รวมถึง “การแย่งอาหารจากสัตว์อื่น” เช่น สิงโต จนเสมือนเป็นคู่ปรับกัน รวมถึงกินซากสัตว์หรือมนุษย์ได้ด้วย เหตุผลเดียวเพราะกินไม่เลือก ถ้าจะเปรียบเทียบ มันเปรียบเทียบกับคำว่า “ไม่ไว้หน้า ฆ่าไม่เลือกได้ไหมนะ?”
หากว่าโลกมันใจร้ายกับเรา การเป็นคนแสนดี จะมีประโยชน์อะไร หากต้องแสนดีแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาเป็นค่าตอบแทน มันคือการที่โลกเล่นตลกกับชีวิตล่ะ? ยังจะแสนดีอยู่อีกไหม? ชะตาฟ้าลิขิตแถมยังเหยียบซ้ำ เหยียบเสียจมดิน ไม่เปิดโอกาส ไม่มีทางเลือก มีแค่คำๆเดียว คือยอมจำนน
น่าขบขันสิ้นดี ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย เราจะเป็นคนดีไปทำไม ในเมื่อใครต่อใครก็ยังใจร้าย หรือมันคือราคาที่ต้องจ่าย?
การใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานของการแข่งขันมันคือความอัปยศ แต่ก็เป็นหนทางที่แพ้ไม่ได้ ต่อให้คู่แข่งจะเป็นคนที่เคยรักและยอมตายแทนได้ก็ตาม แต่ก็แค่ ”เคย”
โลกนี้ไม่มีพื้นที่สำหรับคนอ่อนแอ มั่นใจแล้วหรือยัง ว่าหัวใจแกร่งพอจะไม่นึกสงสารศัตรู
ทำตัวให้เป็นผู้ล่า สันดานดิบของไฮยีน่า ดื่มดำมันเข้าไปในสายเลือด แค่นี้...ก็ไม่มีอะไรต้องเกรง
ถ้าเปรียบไฮยีนากับความรัก คิดว่าความรักคงไร้ประโยชน์ โลกมันไปถึงไหนแล้วนะ อยากจะหัวเราะออกมาให้แผ่นดินแตก ทำไมถึงยังจมปลักอยู่กับความรัก และ อดีตที่ทำให้เจ็บปวด? ไม่อ่อนแอไปหน่อยหรอ
ก่อนหัวใจถูกกลืนกินแน่ใจแล้วหรือไม่ ว่าพร้อมจะขายวิญญาณให้กับมัน?
ทางเดียวของการอยู่รอด คือการเป็นผู้ชนะ การแข่งขันคือ ยาวิเศษ และ ยาพิษในเวลาเดียวกัน ไม่ใครก็ใครที่ต้องเป็นฝ่ายไป
หากเลือกแล้ว อย่าหันกลับไป แม้หัวใจจะเรียกร้องเท่าไหร่ก็ตาม...
ความรัก ความแค้น หลอมรวมอยู่ในหัวใจแสนกระด้าง ดั่งชีวิตเป็นเข็มทิศ ต้องมีหนึ่งทางที่เลือกเดิน แต่เมื่อเลือกหนึ่งทางจะต้องสูญเสียสิ่งที่มี มันอาจล้ำค่าแต่ก็ไม่ได้มากพอให้เลือกเดิน
อยากเป็นล่า หรือ ผู้ถูกล่า หัวใจสีนิล...หัวใจหินที่ซ่อนความอ่อนแอของหัวใจไว้ลึกสุดก้นบึ้ง รอยยิ้มที่เชือดเฉือนได้ซุกซ่อนปีศาจที่แสนดุร้ายเอาไว้ภายใต้ความสุขุมนุ่มลึก และ ความนิ่งที่ดูจะเย็นชากว่าสิ่งใด ทำให้ใครต่อใครไม่สามารถเข้าถึงหัวใจของในกองเพลิงนั้นได้ ความเจ็บปวดในอดีตหวนทำร้ายและเขารอถึงวันเอาคืนอย่างสาสม!
Guest
