เบื้องหน้าคือคุณหมอผู้แสนอ่อนโยน
แต่เบื้องหลังเขาช่าง 'ดุ' กับเธอเหลือเกิน
“คุณเป็นเมียผม เป็นของผม”
ร่างเพรียวระหงสวมเพียงชุดชั้นในซีทรูทำเอาอคินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความปรารถนาปั่นป่วน ขณะที่คนแสนยั่วยวนเบื้องหน้าช่างไม่รู้เหลือเกินว่าตอนนี้กำลัง 'อันตราย' ขนาดไหน ที่บังอาจมายั่วยวนเขาแบบนี้
“แหม คุณหมอคะ ทำหน้าอย่างกับเห็นผี”
เจ้าของร่างเพรียวสวยเอ่ยพร้อมกับดวงตาวาบไหวซุกซน ขณะที่ดวงตาของอคินที่มองคนตรงหน้าราวกับนักล่าที่กำลังกระหายหากแต่ต้องข่มใจไว้
“มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ”
"แล้วถ้าไม่มีล่ะคะ คุณหมอจะไม่ให้ฟ้ามาเชียวเหรอ"
มารยาร้อยเล่มเกวียนของสาวแรกรุ่นที่งัดแล้วงัดอีกได้ออกมาใช้ก็หนนี้ แม้ว่าจะเหนื่อยเหลือเกินเพราะคุณหมอผู้แสนดีไม่เห็นมีทีท่าจะชอบเธอกลับบ้างเลย
“มานั่งตรงนี้สิคะ”
มือเรียวตีลงบนโซฟา หมออคินเองก็ว่าง่าย เดินไปนั่งลงข้างๆ โดยพยายามไม่หันมองออร่าที่ผ่องออกมาจากร่างขาววิบวับ โดยเฉพาะห้องส่วนตัวของเขาแบบนี้...มันท้าทายมากเกินไปแล้วนะ
ก่อนที่ฟากฟ้าจะขยับตัวเข้าไปใกล้ ใกล้จนหมออคินขืนตัวเองโดยการถอยร่นไปเรื่อยๆ เพราะเมื่อสัมผัสกับลมหายใจกลิ่นหอมอ่อนๆ หัวใจก็เต้นรัวจนจะตายเสียให้ได้
ตึกตักๆๆๆ
ปลายนิ้วเรียวลูบไล้แก้มสากระคายของหมออคินผ่านมาที่ริมฝีปาก ลูบคลึงเชื่องช้าขณะที่ใบหน้าขยับเข้ามาไม่ถึงคืบ ลมหายใจเป่ารดแก้มจนเขาทำได้เพียงหลับตาปี๋ แต่เพียงไม่นานก็ต้องเบิกตาโพลงเรียวปากเคลือบลิปสติกสีแดงก่ำลงบนเรียวปากเล็กอ่อนหวาน บดเคล้าละเมียดละมัยและเชื่องช้า ก่อนที่มือไม้ซุกซนจะปลดกางเกงของเขา
อะ อะไรเนี่ย!!!
“คะ คุณฟ้า...”
หมออคินเสียงระส่ำนุ่มพร่าเมื่อมืออุ่นแตะสัมผัสต้นขาเคล้นคลึงอย่างยั่วเย้า รู้สึกเหมือนหัวใจจะวายซะให้ได้
“คุณหมอไม่ต้องตื่นเต้นนะคะ เรื่องนี้ฟ้าจัดการเอง”
Guest
