ปณิธานปริศนาจอมเวทย์

จอมเวทย์ 

'เป็นบุคคลที่ได้รับการสืบเชื้อสายมาจากรุ่นสู่รุ่น สามารถใช้เวทมนตร์ได้ตั้งแต่เกิด มีความแข็งแกร่งทางเวทมนตร์มาก ระดับอัจฉริยะจะสามารถคิดค้นเวทมนตร์ใหม่ขึ้นมาด้วยตนเองได้ สามารถฝึกฝนและดึงเวทมนต์ออกมาจากธรรมชาติ มักเป็นคนฉลาด เพราะต้องใช้สมองในการสังเคราะห์เวทมนต์ด้วยสูตรคำสั่งอันซับซ้อน เวทที่ใช้มีพื้นฐานจากธาตุทั้งสี่ ดิน น้ำ ลม ไฟ' 

ฉันนั่งอ่านนิยายเรื่องนี้ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า... 

"ทำไมในชีวิตจริงไม่มีเวทย์มนต์บ้างนะ อยากมีเวทย์มนต์จัง..." 

"เเกๆดูนังคริสต้าสิมันจินตนาการไปถึงไหนเเล้ว บ้ารึเปล่าอยากให้โลกมีเวทย์มนต์งั้นเหรอ ฮ่าๆๆๆ" 

"โอ้ยย....เเกมันก็คงมีเเต่ในนิยายเท่านั้นเเหละ มันเพ้อเจ้อทุกวันอยู่เเล้วปะคนปกติอะไรอ่านนิยายเรื่องเดิมทุกๆวันล่ะ ฮ่าๆๆ" 

"เออจริงด้วยเเก ฮ่าๆๆ" 

ฉันชื่อคริสต้า เป็นคนธรรมดาที่กำลังเรียนอยู่ที่มหาลัยชนชั้นสูงปีที่ 1 ชีวิตของฉันในทุกๆวันก็มีเเต่นิยายเป็นเพื่อนเท่านั้น... 

ในเเต่ละวันฉันก็โดนบูลลี่จนเป็นเรื่องปกติไปเเล้ว ที่เพื่อนๆไม่ชอบฉันอีกเหตุผลนึงเป็นเพราะฉันเข้ามาที่นี่ด้วยความสามารถของตัวเอง ในมหาลัยนี้ก็มีเเต่พวกชนชั้นสูงหยิ่งยโสที่ใช้เเต่เงินซื้อสิ่งที่ตัวเองต้องการทั้งนั้น เเต่ที่บ้านฉันก็ฐานะดีพอสมควรเพราะฉันได้รับมรดกจากคุณเเม่ที่จากไปตอนฉันอายุ 14 ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่กับน้าของฉันซึ่งเป็นน้องสาวของเเม่...ตั้งเเต่ฉันจำความได้ฉันไม่เคยเห็นหน้าพ่อของฉันเลยฉันอยู่กับเเม่มาโดยตลอดเเละเเม่ก็ไม่เคยเล่าเรื่องของพ่อให้ฉันฟังเลยเเม้ตอนเด็กๆที่ฉันเคยหลุดปากถาม เเม่เคยบอกฉันตอนเด็กๆว่า 

"ตระกูลของเราไม่มีดวงเรื่องผู้ชายนะลูกไม่ว่าจะเเต่งงานหรือรักกันมากขนาดไหนก็ต้องมีวันเลิกราผู้หญิงในตระกูลเราทุกคนเป็นเเบบนั้นเเม่ขอให้ลูกรักตัวเองให้มากๆนะอย่าไปใส่ใจเรื่องความรักกับผู้ชายคนไหนเลยลูกจะได้ไม่เสียใจ" 

คำพูดนี้เเม่บอกฉันมาตลอดเท่าที่ฉันจำความได้ เเต่จริงๆฉันก็ไม่เคยสนใจเรื่องผู้ชายหรือความรักอะไรนั่นอยู่เเล้วล่ะตอนนี้ฉันสนใจเเต่เรื่องเรียน เเละ อนาคตของน้ากับฉันเท่านั้น เพราะน้าดูเเลฉันดีมากตลอดฉันรักน้าฉันเหมือนเเม่อีกคนเลยล่ะ เป็นคนเดียวที่เข้าใจฉันมากที่สุด ฉันตั้งปณิธานกับตัวเองเเล้วว่าจะไม่มีความรักเด็ดขาด!