“อยู่ที่นี่มีกฎข้อเดียวที่คุณต้องรับรู้และควรจำให้ขึ้นใจ นั่นคืออย่าทำอะไรลับหลังผม ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม มีปัญหาอะไรต้องพูด ไม่ชอบอะไรตรงไหนก็ขอให้บอก อยากได้อะไรก็ไปบอกป้าทิพย์ แกจะเป็นคนจัดหามาให้ มีคำถามไหม” คำพูดยาวเหยียดจบลงด้วยการเปิดโอกาสให้อีกคนได้ตั้งคำถามกลับมาบ้าง ซึ่งคนที่รอจังหวะนี้อยู่นานแล้ว ก็ไม่รีรอที่จะถามถึงสิ่งที่กำลังกังวลอยู่ออกไปในทันที...
“ระ...เราต้องจดทะเบียนสมรสกันไหมคะ แล้วฉัน...ต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหน” ธารธาราไม่ได้พูดคุยกับรายละเอียดกับผู้เป็นพ่อมากนัก เพราะเธอยังเข้าหน้าท่านไม่ติด ถึงเรื่องที่ท่านปิดบังมาแรมปี
เธอตอบตกลงมาแทนที่น้องทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหน ไม่รู้ด้วยว่านอกจากทายาทแล้วคนตรงหน้าต้องการอะไรอีก
เพราะอย่างนั้นเมื่อเขาเปิดโอกาสให้ถาม หญิงสาวจึงคว้าโอกาสนี้ไว้อย่างไม่ลังเล
“รวมดอกเบี้ยแล้วพ่อคุณติดหนี้ผมอยู่หกล้าน ใช้สมองน้อยๆ ของคุณคิดเอาเองก็แล้วกันว่าคุณต้องทำหน้าเมียให้ผมกี่ครั้ง ถึงจะหักล้างหนี้ได้หมด!” นั่นถือเป็นคำตอบที่หยุดทุกคำถามได้ในทันที
Guest
