ไดอารี่ปกสีเทา

มั้นท์..เด็กชายผิวคล้ำหุ่นตุ้ยนุ้ย ที่ย้ายมาจากจังหวัด ทางภาคอีสาน ตั้งแต่4ขวบ เพราะพ่อแม่ฐานะไม่ดีเลยต้องมาหางานทำ พ่อและแม่ของมั้นท์ได้งานที่จังหวัดปทุมธานี เป็นโรงงานผลิตลังพลาสติกเล็กๆแถบชานเมื่อง

และได้มาเจอกับ ซัน..เด็กชายที่เกิดมาพร้อมทุกอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตาที่น่าเอ็นดู ผิวขาวเนียน และพ่อของซันยังเป็นผู้จัดการของโรงงานที่พ่อแม่ของมั้นท์ทำงานอีกด้วย

เด็กชายสองคน ที่เกิดต่างที่ต่างทาง และฐานะยังต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่น่าแปลก ที่เขาสองคนกลับเป็นเพื่อนรักที่เข้ากันได้ดีอย่างน่าประหลาด

และด้วยความสนิท ความใกล้ชิด หรือแม้แต่การดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ทำให้มีใครคนนึง มีความรู้สึกพิเศษที่มากไปกว่าคำว่าเพื่อน เกิดขึ้นมาในใจ

การยอมรับความจริงว่าตัวเองหลงรักเพื่อนสนิท ยังไม่ยากเท่าการยอมรับว่าตัวเองชอบผู้ชายด้วยกัน และที่ยากไปกว่านั้นคือการต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้ให้ลึกที่สุด เพราะเขากลัวอีกคนจะรังเกียจถ้ารู้ว่าเขาตกหลุมรักคนที่เขาเรียกว่าเพื่อนมานานนับ10ปี และดันเป็นผู้ชายเหมือนกับเค้า

ถ้าความเป็นไปได้ในรักครั้งนี้มันเท่ากับศูนย์ เขาเลือกที่จะเป็นแค่เพื่อนแบบนี้ดีกว่า แค่ได้อยู่ใกล้ๆ ได้ดูแล ได้หวังดี ได้ยินดีไปกับทุกๆความสุขของเขา แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว..

########################

ซัน :

ไม่เจอมึงตั้งนาน..

มึงเปลี่ยนไปมากเลยนะมันท์ กูจำแทบไม่ได้

มันท์ :

แต่กูจำมึงได้นะซัน

ต่อให้ไม่เจอมึงนานแค่ไหนกูก็ยังจำมึงได้อยู่ดี..

ซัน :

ที่มึงยังจำกูได้อาจเป็นเพราะกูยังเหมือนเดิม

คงมีแต่มึงที่เปลี่ยนไป..จนกูจำแทบไม่ได้

#####################