ด้วยฐานะอันร่ำรวยของตระกูลเสิ่น ส่งผลให้ดรุณีน้อยวัยแรกแย้มอย่าง เสิ่นชิงเยียน มีขบวนแม่สื่อส่งเทียบมาสู่ขอไม่เว้นแต่ละวัน ทว่าหัวใจของนางกับมอบให้บุรุษหนึ่งเดียวในใจอย่าง หานสวี่ บัณฑิตหนุ่มอนาคตไกล หากถ้าเขาจะมีใจให้นางเรื่องราวคงไม่ยุ่งยากเช่นนี้
พันธสัญญาบางอย่างที่ทำให้หานสวี่และเสิ่นชิงเยียนต้องเข้าพิธีวิวาห์กัน เขามอบคำประกาศิตให้นาง แค่เพียงสามปีเท่านั้น ที่นางและเขาจะอยู่ด้วยกันฉันผัวเมีย หากถึงเวลานางจะต้องยินยอมมอบใบหย่าให้กับเขาอย่างไม่มีข้อแม้ หากหัวใจของนางที่รักเขาไปแล้วเล่าจะต้องเจ็บช้ำสักเพียงใครก็มิิอาจรู้
"หยุดสักที!! ไม่ว่าเจ้าจะพยายามสักเพียงใด ข้าก็มิอาจรักเจ้าได้ "
..
..
"ข้าไม่หย่า สัญญาอันใดข้าลืมไปหมดแล้ว"
"เป็นข้าไม่ได้หรือ ท่านจะรักข้าบ้างไม่ได้เลยหรือ ข้ารักท่านหานสวี่"
..
..
"ชายชาตรีคำพูดมีค่าดั่งทองพันชั่ง หวังว่าท่านหานจะมิลืม"
" วันที่ข้ามอบใจให้ท่าน แต่ท่านไม่เห็นค่า แล้ววันนี้ท่านจะมารั้งข้าไว้เพื่อเหตุใด มอบใบหย่าให้ข้าเถิด"
ปล. นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรต์ เนื้อหาเป็นเรื่องที่จินตนาการขึ้นมา ไม่มีอยู่จริง
และไรต์ต้องขอบคุณเพื่อนคนหนึ่ง ก็คือ เปิ้ล องค์หญิงโนเนม ที่ช่วยเกลาสำนวนให้ตั้งแต่บทแรกเลย ขอบคุณมาก
Guest
