ลำโขง

นิยายเรื่องราวนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน แล้วไม่อยู่ในยุคสมัยใด ทางประวัติศาสตร์ เพียงอาศัย พระธาตุศรีโคตรบูรณ์ เป็นเรื่องหลัก เป็นมูลตั้งต้น "ความเชื่อ ศรัทธา และ ความรัก สายน้ำ ลำน้ำโขง เป็นจุดเริ่มต้นความรัก ของ เทพบุตรและมนุษย์" 

ท้าวคำจัน คือ ข้าน้อย ขอนพน้อมไหว้ องค์พระธาตุศรีโคตรบูรณ์ (พระธาตุพนม) ที่สักการะของสองฝั่งโขงมาช้านาน จะอยู่หนแห่งใด ยังมีใจ ถวายองค์พระสัมมาพุทธเจ้า ข้าน้อย ท้าวคำจัน ยังถือตัวเชื่อ ว่าตัวเป็นคนลาว บ่แม่นพวกไทยสยาม 

ปี พุทธศักราช 2444 ถึง พุทธศักราช 2445 ถึงจะมีการปราบผีบุญ ที่ โนนโพธิ์ บ้านสะพือ ตระการพืชผล มาแล้วร้อยกว่าปี ประวัติศาสตร์ในอดีตจะเป็นจังใด๋ มันบ่สำคัญ แต่อย่าได้ลืม แม่นว่าจะเป็นบาดแผลที่เจ็บปวด ได้ชื่อว่า เป็นขบถอาญาต่อแผ่นดิน หากถ้าว่าต้องการกู้ชาติจากรัฐบาลสยาม ถึงจะทำการบ่สำเร็จ แต่มันก็ถูกจารึกไว้ 

ปี พุทธศักราช 2564 ปลายฝนต้นหนาว เดือน ตุลาคม วันเสาร์ที่ 23 ผู้ข้า ท้าวคำจัน ผู้นั่งเขียนเรื่อง ลำโขง เดิมที่จะให้ชื่อว่า ศรีโคตรบูรณ์ ข้าน้อย ขอพร เทพเทวดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวง บ่ว่า พญานาค พญาครุฑ เทพผู้รักษาป่าเขา แม่น้ำโขง จงดลบันดาลใจ ผู้ข้าเขียนนิยาย เรื่องนี้ประสบความสำเร็จ 

ข้าแด่ นาคา นาคี ผู้สถิต ในลำน้ำโขง สายวารี เชื่อมฮักสองฝั่งโขง มาช้านาน แล่นแตร แล่นแตร แต้ตูแล ตูแล่นแตร เสียงแคน อ้อนอ่อนสาว แว่วดังมาแต่ไส ลำนำอีสานย้อนพาสู่ อดีต ธรรมชาติป่าเขาสีเขียว ให้หวนถึง ท้าวคำจัน ขอนำพาเรื่องราว ผ่านเสียงแคน เสียงพิณ กล่อมลำนำสู่ฟัง มาเถิด มานั่งล้อมรอบ ฟังเรื่องราว ลำโขง ลำน้ำสายเลือดทุกชาติพันธุ์  

นามข้า คำจัน ขออาศัย เวลานี้เขียนนิยาย เรื่องนี้ ตามจินตนาการ ผิดถืกจังใด๋ (ผิดถูกยังไง) ก็โทษไว้เท่านี้ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก และตั้งใจ สิเขียน อาจใช้เวลานาน ในการเขียน แล้วขอมอบนิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายพื้นเมือง ของ คนลุ่มน้ำโขง