อดัม แรชฟอร์ด สุปรียาทร
นายแบงค์สุดฮอตซึ่งฉีกกฎเกณฑ์ความเป็นนายแบงค์เมื่อออกจากโลกของการทำงาน อายุสามสิบ ถูกใจสาวคนไหนก็แค่เซ็นเช็ค แต่เรื่องแต่งงานมอบให้คนที่มารดาเลือกให้เท่านั้นนะครับ อดัมกล่าวไว้...ถึงผมจะอร่อยแต่ก็อย่าคิดมากไปกว่าที่ผมมอบให้ไป นั่นคือเงิน
โรส พิสุทธินี
อายุ 23 ปี สวย รูปร่างดี สมส่วน
สาวต่างจังหวัดที่อยู่ในกรอบมาเนิ่นนาน ตกหลุมรักชายคนหนึ่งแต่โดนขายให้ชายอีกคน..."แต่งงานกับฉันใช่ไหม" เธอถามเมื่อโดนเจาะไข่แดงมาราธอนไปจากชายที่เจอเพียงแวบเดียว แต่เขาทำหน้ามึน เธอใจเสีย แม้อยากร้องไห้ ให้สาแก่ใจ แต่คนอย่างเธอก็เก็บอาการไว้...ความสาวที่ไร้ค่าเธอจะโทษใครได้เมื่อเป็นคนร่วมมือด้วยกันกับเขา...
คำโปรย
ภาพโรสกอดกับแอริคผมรับไม่ได้จริงๆ มันหึงมันหวง ผมบ้าไปแล้ว เมียก็ไม่ใช่ แต่หักห้ามใจไม่อยู่เลย
“มองหน้ากูทำไม” แอริคถามผมที่กำลังมองดูมัน ผมไม่เก็บความรู้สึกพูดความในใจออกไป
“ก็แค่อิจฉาพี่เท่านั้น”
“กูไม่ได้มีอะไรกับเขาทั้งนั้น มึงมันปากหมาที่สุด ไปดูถูกเขาแบบนี้คราวหน้ากูจะมองหน้าเขายังไง”
“อย่าอายเลยน่าชอบก็บอกว่าชอบ ได้กันแล้วก็บอกมาเถอะบางทีไม่ใช่แค่พี่ที่ได้กินหล่อน”
ผมไม่รู้เป็นอะไรฟาดงวงฟาดงาไปเรื่อย
“ถ้ามึงไม่หุบปากกูจะคิดว่ามึงคิดนอกใจเมีย มึงนะมึงดีแตกจนได้”
“ก็แค่ผู้หญิงอย่างนั้น หมาหยอกไก่เท่านั้น”
“ยอมรับแล้วเหรอว่าไม่ใช่แค่ปากที่หมามึงก็เป็นหมา”
“จะมากไปแล้วนะพี่ หลงผู้หญิงขนาดมาว่าผมแบบนี้” ผมโมโหหน้าแดง
“ให้ถึงบ้านก่อนเถอะกูจะคิดบัญชีกับมึง”
“กลัวตาย” ผมหัวเราะ
ถึงเพนท์เฮ้าส์ผมเดินขึ้นไปก่อน แอริคตามมาด้านหลังกระชากเสื้อผม
“มึงบอกมาว่าทำอะไรคุณโรสเขา”
“เขายอมเหมือนพี่ไงจะอะไรหนักหนา”
“มึง” แอริคยกหมัดจะต่อยหน้าผม ผมเชิดหน้า “ให้มันรู้ไปสิพี่เห็นผู้หญิงแบบนั้นดีกว่าผม”
“ดูถูกผู้หญิงสมแล้วที่มึงความจำเสื่อมกูควรสมน้ำหน้ามึงใช่ไหมที่พลาด…”
ผมงงแอริค ทำไมมันพูดค้างไม่พูดต่อ ผมกระชากเสื้อมันบ้าง
“พลาดอะไร พูดให้จบสิวะไอ้พี่หน้าหม้อ”
“กูไม่อยากพูดตอนนี้ไปให้พ้น ต่อไปนี้มึงอยู่ที่นี่คนเดียวกูจะไปพักบ้านคุณย่า”
ผมยักไหล่ “ตามสบาย”
ผมกับแอริคมาถึงจุดนี้ได้ยังไง ด่าทอ หยาบคายกันแค่เรื่องผู้หญิงคนนั้น ผมดื่มทั้งคืนเมื่อพี่ชายขับรถไปบ้านคุณย่าอย่างที่พูด
ในฝันคืนนั้นความฝันใต้ต้นไม้ น้ำตกที่เคยฝันหายไป มีเพียงอ้อมกอดยายคุณแม่ลูกสอง ปากหวานๆ ของหล่อน ผมตกใจตื่นกลางดึก
“บ้าเอ้ย แค่ฝันว่าได้กอด จูบ ยายนั่นก็คึก บ้าไปแล้วเรา”
ผมใช้น้ำเย็นระงับความต้องการทางกายแต่มันยากเย็นเหลือเกินกว่าจะดับลงได้ และใจคอยแต่บอกว่าผมต้องได้เธอ ได้เธอ ใบหน้าเมียไม่มีในสมอง ผมนอนไม่หลับอีกเลย คิดว่าตนเองต้องไปหาจิตแพทย์เพิ่มอีกนอกจากดูแลเรื่องสมองตนเองให้หายดี
Guest
