สามีฉันคือหนุมาน [นิยายชุดรามเกียรติ์]

(คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์ได้ได้รับแรงบันดาลใจจากวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์เท่านั้น ไม่สามารถนำไปใช้อ้างอิงเพื่อศึกษาได้เพราะเนื้อเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงเนื้อหาที่ไรท์สมมติขึ้นเท่านั้น) 

บทนำ 

มีเด็กหญิงอยู่คนหนึ่ง เธอมีอายุเพียงแค่ 3 ขวบ แต่เธอกับต้องมาพบเจอกับปัญหาครอบครัวตั้งแต่เล็กๆ ปัญหาพ่อแม่เธอทะเลาะกันทุกวัน 

ซึ่งสาเหตุก็มาจากต่างฝ่ายต่างสงสัยกันว่า คู่สามีภรรยาของตนไปแอบมีชู้.. 

แล้วเด็กหญิงอายุเพียง 3 ขวบ อย่างเธอมันจะไปทำอะไรได้? เพราะตอนนี้เธอเป็นแค่เด็กน้อยและยังไม่เข้าใจความคิดของผู้ใหญ่ เธอจึงทำได้เพียงแค่ร้องไห้และจ้องมองไปที่พ่อแม่ของตัวเองที่ทะเลาะกันไม่เว้นวัน 

เมื่อเด็กหญิงอายุได้ 5 ขวบ ในที่สุดพ่อแม่ก็ได้ตกลงหย่าร้างกัน!!ทางฝั่งของพ่อได้แยกออกไปอยู่กับแฟนใหม่ของเขา ส่วนตัวเธอและแม่ก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านคุณทวดที่อายุมากแล้ว 

แล้วเพียงไม่กี่เดือนต่อมา... 

แม่ของเธอก็ได้หนีตามผู้ชายไป!!ตั้งแต่วันนั้นมาเธอก็ไม่ได้พบหน้าคนเป็นแม่ของเธออีกเลย 

คนเป็นแม่ทิ้งลูกสาวคนเดียวไว้ ให้เป็นภาระของหญิงชราวัย 79 ปี 

“ฮือๆๆ พ่อแม่ไม่รักหนูหยอ ทำไมพ่อกับแม่ถึงได้ทิ้งหนูไปคะ?” เด็กหญิงร้องไห้สะอื้นหาพ่อแม่ของเธออย่างเจ็บปวด เด็กหญิงมีอายุเพียงแค่นี้ก็พบเจอเรื่องสุดสะเทือนใจเสียแล้ว 

“......” หญิงชราพูดอะไรไม่ออกทำได้แค่สงสารเหลนของเธอ หญิงชรากอดร่างเล็กๆ ของเด็กหญิงเอาไว้เพื่อปลอบโยนเธอ 

เมื่อเวลาผ่านไป..เด็กหญิงอายุได้เพียง 8 ขวบ หญิงชราก็ได้จากไปยั่งที่ไกลแสนไกล เด็กหญิงจึงถูกส่งตัวไปอยู่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า 

เพราะตอนนี้เธอเหลือเพียงแค่ตัวคนเดียว แล้วนับจากวันนั้นเป็นต้นมา เด็กหญิงก็การเป็นเด็กน้อยสู้ชีวิตที่ต้องใช้ชีวิตเลี้ยงชีพด้วยตนเอง 

และแล้วเด็กหญิงตัวน้อยๆ ที่เคยร้องไห้เรียกหาแต่พ่อแม่ เมื่อเวลาผ่านไปน้ำตาของเธอก็ค่อยๆเหือดแห้งลงไปอย่างช้าๆ หัวใจที่เคยอ่อนแอเริ่มด้านชาเหมือนคนที่ไร้ความรู้สึก 

จนเวลาได้ร่วงโรยไป 20 ปี... 

เด็กน้อยในวันนั้น ก็กลายเป็นหญิงสาววัย 28 ปี ที่ตอนนี้มีพร้อมแทบทุกอย่าง 

แต่มันก็มีอยู่อย่างหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้น นั่นก็คือ ความรัก เพราะตัวเธอนั้นผิดหวังกับความรักมานับไม่ถ้วน แล้วสิ่งที่เธอเกลียดมากที่สุดก็คือคนมากผัว หลายเมีย(คนหลายใจ) 

สาเหตุคงมาจากชีวิตในวัยเด็กของเธอที่พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน(<-เรื่องชู้) 

ส่วนคนที่อ่อนโยนกับเธอและแคร์เธอจริงๆนั้น ก็จากเธอไปเร็วเหลือเกิน มันจึงทำให้เธอไม่เชื่อในเรื่องความรัก และไม่กล้าเปิดใจให้ใครเพราะกลัวจะผิดหวังอีกครั้ง(<-เป็นโรคกลัวความรัก) 

สิ่งเดียวที่เธอเชื่อใจนั่นก็คืองาน งานเท่านั้นที่ทำให้เธอมีชีวิตมาได้จนถึงวันนี้.. 

ในวันที่เมฆดำเต็มท้องฟ้า ฝนตกหนักและมีพายุลมพัดแรง... 

ก็ได้เกิดอุบัติเหตุชนแล้วหนี หญิงสาวที่นอนราบอยู่บนพื้นถนนสีดำ รอบตัวของเธอเต็มไปด้วยน้ำสีแดงสด ที่ผสมกับน้ำฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า 

เสียงตะโกนของเหล่าผู้คนที่เข้ามาช่วย พยายามที่จะยื้อชีวิตของหญิงสาวเอาไว้? แต่ในตอนนี้หญิงสาวไม่สามารถจับใจความคำพูดของคนเหล่านั้นได้ 

ตึกตัก~ ตึกตัก~ ชีพจรของเธอเริ่มเต้นช้าลงๆ ในที่สุดดวงตาของเธอก็ค่อยๆ ปิดลง หัวใจหยุดเต้น!!และแล้วหญิงสาวก็ได้จบชีวิตลงในไม่กี่นาทีต่อมา 

***** 

ในถ้ำบาดาลแห่งหนึ่ง... 

เรื่องราวที่เหมือนกับความฝันได้ทยอย เข้ามาในความทรงจำของเงือกสาววัยแรกแย้ม 

หญิงสาวผู้นั้นคือใครกัน? ทำไมตัวข้าถึงได้มีความทรงจำของนางผู้นั้นได้!!แล้วตัวข้าคือผู้ใด?):สุพรรณมัจฉา 

“สุพรรณมัจฉา!!เจ้าเป็นอันใดหรือไม่” เสียงของผู้เป็นมารดา ได้พูดกับบุตรสาวของตนด้วยความเป็นห่วง ลูกสาวที่นอนป่วยมาเป็นเวลาหลายวัน 

เมื่อได้ยินเสียงของมารดา.. 

(ใช่แล้ว ข้าคือสุพรรณมัจฉา เป็นธิดาของท่านพ่อทศกัณฐ์และท่านแม่นางปลา และผู้หญิงที่ข้าเห็นในความฝันนั้น ก็คือตัวข้าในอดีตชาติที่ผ่านมา นี่ข้าสุพรรณมัจฉาผู้นี้ระลึกชาติได้งั้นรึ!!):สุพรรณมัจฉา 

“ท่านแม่!!ข้าไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” สุพรรณมัจฉาตอบกับแม่ของตน 

หลังจากนั้น เวลาผ่านไปได้สักพัก... 

เมื่อสุพรรณมัจฉารู้ตัวว่านางได้ระลึกชาติ นางก็นึกถึงเรื่องราววรรณคดีที่นางเคยเรียนมาในอดีตชาติที่แล้ว วรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ 

แต่ความตรงจำของนางนั้นมันช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน 

(คุณครูคะ!!หนูขอโทษนะคะ ที่หนูมัวแต่ทำงานจนไม่ได้ตั้งใจเรียน หนูจำเนื้อเรื่องในวรรณคดีแทบไม่ได้เลยล่ะค่ะ!!):สุพรรณมัจฉารู้สึกผิดหวังครั้งแรกในชีวิต 

ตัวนางในอดีตนั้นไม่ได้ตั้งใจเรียนวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ ในสมัยที่ยังเรียนมัธยม นางจึงต้องจำใจทบทวนเนื้อหาที่นางพอจะจำได้อยู่บ้าง?.. 

ข้าคือ สุพรรณมัจฉา พ่อคือทศกัณฐ์และแม่คือนางปลา แล้วเป็นภรรยาคนที่ 3 ของหนุมานที่มีเมียกว่า 5,006 คน ห๊ะ!!เดี๋ยวนะ เมีย 5,006 คน ไอ้เจ้าลิงหลายใจ(รู้สึกโมโห) 

แล้วชีวิตของข้าก็ดันรันทดเป็นที่สุดอีก!!เมื่อหนุมานได้ร่วมรักกับข้าแล้วก็ทิ้งข้าทันที(ขมวดคิ้ว) อีกอย่างคือตัวข้านั้นมีท่อนบนเป็นมนุษย์ก็จริงแต่ท่อนล่างนั้นเป็นหางปลา แล้วมันจะร่วมรักกันได้อย่างไร? 

ไม่ใช่สิ ไม่ใช่!!ข้ากำลังคิดอะไรอยู่ นี่มันไม่ใช่เวลามาคิดวิธีการผสมพันธุ์ระหว่างลิงกับปลานะตัวข้า(หน้าแดง) ข้าต้องหาวิธีหลีกเลี่ยงเจ้าลิงเผือกเจ้าชู้นั่นสิถึงจะถูก(เหงื่อไหล) 

"......" แล้วจงออกไปจากสมองข้าเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าความคิดสกปรก(<-นางเอกกำลังคิดเรื่องติดเรทเพราะมีข้อสงสัยวิธีการผสมพันธุ์ระหว่างลิงกับปลา)