เกิดมายี่สิบห้าปี ชีวิตวัน ๆก็ดีมีแต่ความซวย
พรีม พรีมายา คำนิยามของเธอ สวย รวย เก่ง ? No ทั้งหมดนี้ล้วนไม่ใช่
พรีมายา เป็นแค่พนักงานรายวันต้อกต๋อยคนหนึ่งที่รวบรวมหัวข้อโคตรพ่อโคตรแม่ของความซวยเหี้ย ๆ
เงินยี่สิบสุดท้ายในกระเป๋าซื้อหมูปิ้งมาก็โดนหมาจรจัดคาบไปแดก สารเลว !ไอ้หมาบ้า หมาไร้น้ำใจไม่เหลือไว้ให้กันสักไม้เลย ฮือ ขนาดเงินตัวเองก็ไม่ได้แดกนะนั่น
จะกินกาแฟที่เจ้าของร้านเลี้ยงก็ดันสดุดขาตัวเองจนกาแฟหก...อดแดก
เสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าก็เซ่อเตะขาโต๊ะของกินหกแถมยังต้องมาทำงานใช้หนี้ที่จ่ายค่าเสียหายให้ลูกค้าอีก...สรุปแล้ววัน ๆ หนึ่งเงินที่ได้กลับบ้านเหลือไม่ถึงร้อยด้วยซ้ำ
นี่เป็นแค่ความซวยส่วนหนึ่งที่ยกมานะแล้วก็อย่าให้ไล่ให้ฟังเลยคิดออกมาแล้วมันท้อใจ โธ่เอ๊ย!เจ้าแม่ชีวิตบัดซบระหว่างวัน
อยากขอพรกับดวงดาว
ถ้าไม่ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งงวดนี้
ก็ขอหล่อ ๆผัวรวย ๆ สักคน
ก็ไม่ได้อยากจะโลภนะ...แต่ถ้าจะให้ดีขอโชคแบบสองชั้นไปเลย
เห็นแก่ความซวยที่มีมาทั้งชีวิตของอีพรีมคนนี้ด้วยเถิด เพี้ยง !
และแล้ววันนั้นก็มาถึง....
โชคชั้นที่หนึ่งตื่นมามีผัวหล่อสัด ๆ นอนน้ำลายยืดอยู่ข้าง ๆ
โชคชั้นที่สองผัวหล่อของกูคนนั้น....ดันเป็นงูด้วย !
แจ้ง !บุคคลในภาพไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง !
เปิดเรื่อง30/9/64
ปิดเรื่อง....
เขียนโดย ผ้าม่านสีเทา