ตึกตัก ตึกตัก
ใจฉันเต้นรัวที่ได้ยินไนท์พูดแบบนั้นเหมือนเขาจะจำได้แต่ความทรงจำนั้นก็ยังไม่ได้ชัดเจน บางอย่างที่เขาแสดงออกมาแค่เกิดจากความเคยชินเท่านั้น
"หรอ แล้วไอ้ห็นภาพแวบๆของนายเป็นบ่อยหรอ"
"ป่าว เพิ่งมาเห็นภาพแบบนี้ตอนกลับมา เอาจริงๆเพิ่งเริ่มเห็นเมื่อคืนหลังจากที่ไปส่งพี่"
"ฉันว่านายอาจจะมีอะไรบางอย่างที่นายลืมมันไป พอกลับมาอยู่สถานที่ใกล้ๆเคียงมันเลยแวบๆมาหานายมั้ง"
"แบบความจำเสื่อมชั่วคราวหรอ ฮ่าๆ พี่ดูละครเยอไปหรือป่าว"
พิพิม 21ปี วิศวเครื่องกลปี3
ไนท์ 19ปี วิศวเครื่องกลปี1
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตาการของผู้เขียน ศิลปินในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหา
หากมีข้อผิดผลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ