จะให้กลับไปรักคนที่เกลียดเธออย่างนั้นหรือ หึ ฝันไปเถอะ!

เด็กสาวผู้ซื่อตรงต่อหัวใจ ต้องมาล้มเลิกความตั้งใจกับรักแรกที่ถูกปฏิเสธอย่างรุนแรง เธอขอสาบแช่งและหนีรักร้ายครั้งนี้ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งหนี เขาผู้นั้นกลับวิ่งตามเธออย่างไม่ปราณี งานนี้จะรอดหรือร่วงหรือตกบ่วงแรกรักอีกครั้ง ตามอ่านกันได้ใน หวนแรกรัก...จากเอเวอร์กรีน 

เรื่องนี้มีเหตุการณ์ตอนเด็กตอนโต ไรท์สปอร์ยในนี้ไปก่อนนะคะ 

ตอนเด็ก 

“ร่านอย่างเธอ ยังทำใสซื่อได้อีกนะ” ชายหนุ่มขยับร่างสูงเข้าไปใกล้ กลิ่นแอลกอฮอล์ในกายเขาฟุ้งกระจาย 

“...” 

“ถ้าอยากได้มากเดี๋ยวจัดให้ แต่บอกไว้ก่อนว่าเธอไม่มีวันได้หัวใจฉัน!” จบประโยค ภูชิตก็ผลักเกศรินเข้ากับผนังห้องอย่างแรง ไหล่และหลังเล็กกระทบกำแพงอย่างจัง ใบหน้ากลมรูปไข่ฉายแววเจ็บปวดราวกับกระดูกหักพัง “โอ๊ย” 

ภูชิตไม่ได้สนใจเสียงอุทานนั่น มือหนาหนึ่งข้างรวบจับข้อมือเธอไว้เหนือศีรษะ อีกข้างบีบกรามเล็กไว้แน่น 

“พี่ภู ปล่อยนะ เกศเจ็บ” เด็กสาวพยายามขยับกรามส่งเสียงพูดอู้อี้ออกมา แม้จะชอบเขาก็ใช่ว่าจะปล่อยให้คนตัวใหญ่รังแกได้ เธอพยายามขยับข้อมือเล็กจากการจับกุมดิ้นไปมาและเบือนหน้าหนีจากกลิ่นแอลกอฮอล์ที่พุ่งมาปะทะกับจมูกโด่งสวย แหวะ เหม็นจะตาย! 

“แรดอย่างเธอ ต้องเจอแบบนี้!” ว่าจบปากหยักก็เข้าใกล้ปากเล็กนุ่มชมพูระเรื่อสั่นไหวระริก ก่อนที่สติสตังจะกลับมาจึงหยุดชะงัก และจ้องไปที่ตากลมโตอย่างเอาเรื่องแทน 

“โธ่โว้ย!” ชายหนุ่มใช้มือที่รวบข้อมือเธอก่อนหน้า ปล่อยให้เป็นอิสระและชกกำแพง 

ปัง! เด็กสาวหลับตาปี๋สะดุ้งโหยงหลังจากหางตาเธอเห็นกำปั้นหนานั้นทุบมาข้างๆ 

“หึ กลัวเรอะ” พูดขณะปล่อยกำปั้นนั้นออกจากกำแพงแต่ยังคงกำมือแน่น 

ความเจ็บปวดจนมีเลือดที่ไหลอาบมือหนายังไม่รู้สึกเจ็บชาเท่าหัวใจที่เหมือนโดนมีดกรีดแทง 

“หน้าไม่อายอย่างเธอมีอะไรต้องกลัวอีกล่ะ เกศริน” ชายหนุ่มผละถอยออกมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม เพราะอยากจะสอนสั่งเธอให้หลาบจำ และเลิกวุ่นวายกับชีวิตเขาเสียที 

  

ตอนโตเอาแค่นี้ก่อน  

ทั้งหยิกทั้งข่วน ทั้งทุบทั้งตี คนร่างหมี (ควาย) ก็ไม่ฟัง 

ทันทีที่ถึงปลายเตียง เขาก็ทิ้งร่างบางลงอย่างไม่ยั้ง จริงๆ ก็อยากจะเบามือ แต่เธอดิ้นต่างหาก ทำให้ลงไปกองแบบนั้น 

พอร่างเล็กกองลงไป ร่างใหญ่ก็เข้าไปทาบทับ 

“อื้อ! อย่านะ” หญิงสาวร้องออกมาทั้งพยายามจะดิ้นแต่ดิ้นไม่ได้เพราะอยู่ใต้ร่างใหญ่เกินต้าน 

ขณะที่ใบหน้าคมเข้าใกล้ใบหน้าหวาน หัวใจดวงน้อยก็สั่นสะท้าน 

ตาสีเข้มจ้องเข้าไปที่นัยน์ตากลมโตรื้นชื้นนั่น ชายหนุ่มถึงกับชะงักค้าง เขารู้สึกหลงใหลกับนัยน์ตาคู่นี้เหลือร้าย ทำไมนะ ที่ผ่านมาเขามันโง่เกินไป ที่ไม่เคยเห็นว่านัยน์ตาคู่นี้ช่างอ่อนหวานหากแฝงไปด้วยความเข้มแข็งและงดงามเพียงใด 

ไรท์กลับมาแล้ว ฝาก หวนแรกรัก ไว้ในชั้นหนังสือของนักอ่านที่รักด้วยนะคะ 

เราลงสม่ำเสมอจนจบเรื่องนะ ไม่ให้ค้างนานแน่นอนจ้าา 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 

ห้ามกระทำการคัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง หรือแสกนเอกสารโดยเด็ดขาด 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว