แอบรัก(เพียง)เธอ

"อยากได้กระเป๋าใบนี้ ใบนี้และก็ใบนี้" ซิน ชี้ไปตามรูปที่เห็นในโทรศัพย์มือถือเครื่องหรู 

"หืม เดือนที่แล้วเพิ่งซื้อนี่ ทำไมซื้อบ่อย" เสียงตำหนิจากชายหนุ่มทำให้ อีกคนไม่พอใจและนิ่วหน้า 

"ฉันแค่บอกเฉยๆไม่ได้ขอให้ซื้อให้" น้ำเสียงเย่อหยิ่ง คนฟังทำหน้า ไม่เชื่อและหันไปสนใจทีวีตรงหน้า  

"มันก็เหมือนหวังผลป่ะล่ะ อย่าลืมนะว่าที่ทุกวันนี้มาถึงจุดนี้เป็นเพราะอะไร" เอาอีกแล้ว รื้อฟื้น มันน่าตบปากให้แตกไอ้เด็กบ้า  

"ฉันรู้น่า คุณไม่ต้องมาพูดบ่อย และไอ้ที่ฉันเสียๆไปมันก็ไม่ใช่น้อยนะ" 

"หึ คนอื่นได้ครั้งละไม่กี่บาท ผมเสียครั้งละเป็นแสนเลยนะ ไม่น้อยเลยนะ" 

"ถ้าดูว่ามันขาดทุนมากก็ไม่ซื้อที่ไม่กี่บาทสิ มาซื้อกินทีละแสนสองแสนทำไม"  

"ถ้าผมไม่ซื้อแล้ว คุณจะเอารายได้ที่ไหนมาใช้จ่ายฟุ้มเฟือย" ชายหนุ่มยิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า และใช้มือบีบคางอย่างหยอกล้อ ซานิ สะบัดหน้าอย่างแรง รู้ได้เลยว่าอารมณ์ขึ้นอีกละ  

"ฉันคิดว่า คงมีคนซื้อต่อจากคุณให้ราคาไม่น้อยแน่ อย่าคิดว่ามีแค่คุณที่ต้องการซื้อ" เอาสิในเมื่อเขากล้าพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยไม่สนใจว่าหล่อนจะรู้สึกอย่างไร เรื่องอะไรที่หล่อนจะต้องมาสนใจว่าพูดไปแล้วอีกคนจะเป็นอย่างไร  

"อย่ามาทำปากดี" มือที่ถูกสะบัดออกเมื่อครู่ เอื้อมไปบีบคางมนสวยอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับบีบหนักและรวบไปถึงกรามสวยจนทำให้หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ความอารมณ์ร้ายของเขาทำให้หล่อนเจ็บตัวทุกครั้งแต่ก่อนที่จะเจ็บตัวก็เป็นหล่อนเองที่หาเรื่องทำตัวเอง 

"ปล่อยนะ ฉันเจ็บ" ความลืมตัวและความหวงทำให้เขาเผลออีกแล้วแต่หล่อนก็ชอบยั่วโมโหเขา มือหนาปล่อยทันทีเมื่อเห็นแสดงสีหน้าเจ็บ น้ำตาคลอออกมา 

"ทีหลังอย่าปากดี ผมไม่ใช่คนดีมากนัก และถ้ามีเงินเหลือก็เก็บไว้จ่ายค่าเทอมไม่ใช่เที่ยวเอามาจ่ายซื้อของไร้สาระ หรือไม่อยากกลับไปเรียนให้จบ" 

"ไม่ต้องห่วงหรอก อีกแค่ปีเดียวฉันจบแน่ จะไม่อยู่เกาะคุณกินไปตลอดชีวิตหรอก กลับไปได้แล้ว"