โซ่รักเปลวตะวัน
"ฮือๆๆๆ" ชมพู่นอนมองรถที่วิ่งออกไปจากไร่ เพราะเจ็บขาจึงวิ่งตามไม่ไหว เปลวตาแดงก่ำเมื่อเห็นการกระทำของคนตัวเล็ก
"ชมพู่ อยู่กับอานะลูก" ร่างสูงย่อตัวลงกับพื้น มือหนาเอื้อมไปประคองเด็กหญิงขึ้นมาจากพื้น ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ เพราะเขาก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ เจอกันไม่ถึงชั่วโมง ชมพู่จะไว้ใจเขาได้อย่างไร
"พ่อกับแม่ไปไหนคะ" ชมพู่หันมาถามเปลว
"ท่านมีธุระค่ะ" เปลวตอบ เพราะรู้มาแค่นี้เช่นกัน เหตุผลที่อานนท์กับทิพอาภา เอาลูกมาฝากเขาไว้ก็คือมีธุระ
"ธุระอะไรคะ ชมพู่โตแล้วทำไมพ่อกับแม่ไม่บอกชมพู่" ชมพู่พูดกับเปลวด้วยน้ำตานองหน้า
"ลุกขึ้นก่อนนะคะ เดินไหวไหม ไปทำแผลก่อน ขาหนูมีแผล"
"ชมพู่ไม่เจ็บ ชมพู่เสียใจ พ่อกับแม่ทิ้งชมพู่ไปแล้ว ชมพู่จะทำยังไงต่อคะ"
"อยู่กับอานะคะ อาชื่ออาเปลว ต่อไปนี้อาจะดูแลชมพู่เอง ไว้ใจอานะคะ อาไม่ทำร้ายชมพู่หรอก เข้าบ้านกันนะคะ ต่อไปนี้ที่นี่จะเป็นบ้านของชมพู่ อาจะเป็นพ่อกับแม่ให้ชมพู่เอง" เปลวบอกกับเด็กหญิง หัวใจกระตุกเมื่อสบตากับตากลมโตที่มองเขาอย่างหวาดระแวง เปลวบอกกับตัวเองว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งเธอ เด็กหญิงลุกขึ้นโดยมีเปลวช่วยประคอง เพราะขาเธอเจ็บ
Guest
