เอาใจไปขอเกียร์

| เอาใจไปขอเกียร์ |

รุ่นพี่วิศวะ & บัญชีปีหนึ่ง

เขาปรากฎตัวขึ้นในวันที่สายฝนโหมกระหน่ำ ผู้ชายตัวสูง ขาว หน้าตาดีกับมาดนิ่งขรึมในชุดนักศึกษา ในมือเขาถือเสื้อช็อปสีแดงเข้มที่เปียกชื้น

ท่าทางเขาดูรีบร้อนฉันก็เลยยื่นร่มที่มีเพียงคันเดียวให้เขาไป

“ พี่คะ เอาร่มหนูไปใช้ก่อนไหมคะ ”

“ ไม่เป็นไร ”

“ พี่เอาไปเถอะค่ะ หนูไม่ได้รีบไปไหน ”

“ ขอบใจ ใช้เสร็จแล้วจะเอามาคืน ”

เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะกางร่มแล้วเดินจากไป

ฉันเหมือนต้องมนต์สะกด มองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา และทันใดนั้นเสียงของเจ้าขาก็กระชากฉันกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง

“ มึงไม่รีบเลยเนอะเอย คาบเช้านี่มึงจะไม่เรียนใช่มั้ย ”

“ กูขอโทษอะ ”

“ เห็นคนหล่อแล้วเคลิ้มทุกทีเลยนะมึง ”

ทำไมมึงชอบเอาความจริงมาพูด!