36
ตอน
10.7K
เข้าชม
58
ถูกใจ
8
ความคิดเห็น
121
เพิ่มลงคลัง
อิงธาราเหมือนมีระฆังชีวิตมาช่วย ภูวินทร์เงยหน้าขึ้นจากอกอวบด้วยความเสียดาย ส่วนอิงธารารีบติดกระดุมเสื้อตัวเอง มือเล็ก ๆ สั่นไปติดไปติดผิดติดถูก ทำให้เขานึกขำเมียตัวเอง จนเขาต้องยกมือขึ้นช่วยติด
อิงธาราเดินกลับเข้าห้อง แล้วเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าห้าหกชุด เพราะตั้งใจจะไปสักสามสี่วัน เผื่อเหลือเผื่อขาด และไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนสีน้ำเงินใส่กระเป๋าถือ เธอพกติดตัวมาตลอด 10 ปีที่ผ่านมา
“ภูวินทร์” เขายังอยู่ในความทรงจำของเธอเสมอ อ้อมกอดวันสุดท้ายที่จากกัน มือที่เคยเช็ดเหงื่อให้เธอ ทุกอย่างที่เขาทำให้ เธอยังจำได้ดี รักแรกของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งสินะ ตอนนั้นเธอไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร มันค่อย ๆ ซึมลึกกินใจเธอมาถึงทุกวันนี้ ความรู้สึกรักและผูกพันที่มีต่อเขาค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป
รีวิว (1)
ของรีวิวบอกว่าคุ้มค่ากับการอ่าน
ของรีวิวบอกว่าเนื้อเรื่องสนุกชวนติดตาม
ของรีวิวบอกว่าตัวละครน่าสนใจ
Guest
