ขอ เพียง ได้ เลี้ยงลูก [Mpreg] (สิระ \เพียงขวัญ)

ไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกเด็กที่คลอดมากับมือว่าลูก

ไม่มีสิทธ์ที่จะเรียกพ่อเด็กว่าสามี

เพราะเงื่อนไขที่เพียงขวัญยอมตกลงไปในสัญญา

คือการมีหลานให้กับคุณนายอนงค์ และต้องมาจากลูกชายของเขา “สิระ” เท่านั้น

เพื่อแลกกับการที่คุณนายอนงค์ เป็นผู้รับผิดชอบเรื่องค่ารักษาพยาบาลให้กับเพียงขวัญ ในการปลูกถ่ายหัวใจใหม่

เพียงขวัญยอมรับข้อเสนอนี้เพื่อแลกกับการยื้อชีวิตของตัวเอง แม้จะถูกสิระคนที่ตัวเองชอบตราหน้าว่าเป็น “กะหรี่” ก็ตาม

.

.

เพียงขวัญคือชายหนุ่มที่จัดอยู่ในกลุ่มผู้ชายท้องได้ เขาเกิดมาพร้อมกับโรคประจำตัวตั้งแต่เด็ก

เขาเป็นโรคหัวใจ เดิมทีเพียงขวัญก็เป็นลูกหลานชาวนา แต่สุดท้ายเมื่อพ่อแม่ตายจาก จึงจำเป็นที่จะต้องดิ้นรน เพื่ออยู่รอดโดยการหนีจากต่างจังหวัด เพื่อมาอาศัยอยู่ในเมืองกรุง

ชายหนุ่มไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่แค่เป็นคนไม่ค่อยอยากจะมีประเด็นอะไรกับใครนัก จึงมักจะถูกตีตราว่าเป็นพวกขี้ขลาดตาขาว

ในวันที่เพียงขวัญเข้ารับการรักษากับโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แพทย์บอกว่าเพียงขวัญควรได้รับการปลูกถ่ายหัวใจใหม่ 

แต่จะทำได้หรือ ในเมื่อเขาไม่มีตัง 

เขาเดินออกมาจากโรงพยาบาล ก่อนจะพบเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอคือผู้บริหารโรงพยาบาลแห่งนี้

เพียงแค่ทั้งสองได้สบตากัน ก็เสมือนกับพระเจ้าดลใจ

คุณนายอนงค์ วิชระวงค์ หญิงสาวอายุ54ปี ที่มีบลูกชายอยู่หนึ่งคน

เดิมทีเธอมีสามีเป็นถึงนักการเมืองชื่อดัง แต่สามีจากไปเพราะอุบัติเหตุ ทิ้งเธอไว้กับลูกและทรัพย์สินมากมาย

แต่สิ่งเดียวที่เธอต้องการแต่กลับไม่ได้มันคือ หลานชายตัวน้อย เพราะว่าลูกชายของเธอมีคนรักที่เป็นผู้ชายด้วยกัน

แต่ถ้าเป็นผู้ชายที่ท้องได้เธอจะไม่ว่าสักนิด 

คุณนายอนงค์เสมือนถูกใจเพียงขวัญ เธอให้คนติดตามพร้อมสืบประวัติของเพียงขวัญอย่างดี

จนรู้ว่าเพียงขวัญนั้นเป็นหนึ่งในผู้ป่วยของโรงพยาบาลของเธอ

ทุกอย่างมันเหมือนเข้าข้างเธอ คุณนายอนงค์ยื่นข้อเสนอที่เกี่ยวกับชีวิตของเพียงขวัญ

เพื่อแลกกับสิ่งที่เธอต้องการ คือ "หลานชาย" และซึ่งเพียงขวัญก็ทำให้เธอได้จนสำเร็จ

.

"คุณน้าปาป๊า ยังไม่กลับอีกหรอครับ ?"

เด็กชายตัวน้อยเอ่ยถามคนที่มีศักดิ์เป็นพี่เลี้ยง เพราะว่าเขานอนดูโทรทัศน์มาตั้งนาน ก็ยังไม่เห็นผู้เป็นพ่อมาสักที

เพียงขวัญหันมองสิชนด้วยแววตาอ่อนโยน เด็กคนนี้คือลูกของเขา และเขาคือผู้ให้กำเนิด แต่ตัวเขาเองกลับไม่มีสิทธิ์ใช้คำว่าเเม่กับลูกด้วยซ้ำ

"คุณสิระเดี๋ยวก็กลับนะครับ น้าว่าสิชนไปนอนดีกว่ามันดึกแล้ว"

#ขอเพียงได้เลี้ยงลูก

[สิระ เพียงขวัญ]

#จากปลายปากกาของหญิงงามเมือง