เสียงผีเท้าหนักๆ เหยีบย่ำลงบนเสื่อทาทามิพร้อมกับเสียงไม้เท้า ท่านอาโอกำลังเดินไปหยุดอยู่ตรงบริเวณระเบียงก่อนจะมองออกไปยังสวนหย่อมด้านนอก
“อยู่ที่นี่ท่านคงอึดอัดมากทีเดียว”
“.....”
ท่านอาโอหันกลับมามององค์หญิงนิ่งเงียบพรางถอนหายใจ
“ท่านอยากออกไปข้างนอกหรือไม่?”
“.....!”
เด็กสาวรู้ดีว่าคำถามที่ท่านอาโอถามนั้น เป็นเพียงการลองใจ แม้ว่าจะตอบอะไร สุดท้ายผลลัพธ์คือไม่สามารถออกไปไหนหรือพูดคุยกับใครได้เหมือนเดิม
“หากข้าอยากไป ท่านจะปล่อยข้าไปไหม?”
“ท่านรู้หรือไม่ว่าข้างนอกเป็นเช่นไร มีคนมากมายกระหายที่จะฆ่าท่านนับไม่ถ้วน”
“คนแบบไหนจะฆ่าข้ากันหละ แบบคนในตระกูลนี้อย่างนั้นหรือ? ข้าไม่คิดว่าจะมีใครต้องการจะฆ่าข้า เท่ากับคนที่นี่แล้วหละ”
“องค์หญิง ข้าไม่ได้กักขังท่าน แต่เพื่อปกป้องท่านจากสิ่งที่อยู่ภายนอกต่างหาก”
“หากข้าตาย จะเกิดอะไรขึ้น?”
ท่านอาโอนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะหันหน้าออกไปมองยังด้านนอกอีกครั้ง
“ทุกคนล้วนเกิดมาแล้วต้องตาย”
“....”
“ยกเว้นท่านองค์หญิง เทพไม่ได้สร้างท่านมาเพื่อรอรับความตาย แต่สร้างมาเพื่อให้ท่านมอบความตายต่างหาก”
“....!”
...........