#Degree of March องศาของมีนา

WARNING 

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย ชายXชาย 

เนื้อเรื่องเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น 

ตัวละครไม่เกี่ยวข้องกับอิจเมจที่นำมา 

อิมเมจที่นำมาเป็นเพียงความชอบส่วนตัวของผู้แต่งเท่านั้น 

ขอขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายของไร์ทุกเรื่องนะคะ ไรท์หวังเป็นอย่างยิ่งว่านิยายของไรท์จะนำความสนุกสนานในการอ่านมาให้ทุกคนนะคะ  

Enjoy reading 

บทนำ-ปฐมบทองศาของมีนา 

08:00

"เมเสร็จหรือยัง รถไฟฟ้าคนจะเยอะนะเร็วๆหน่อยซี่" เสียงเจื้อยแจ้วของนักศึกษาชายคณะวิศวกรรมปี3ที่ท่อนบนสวมเสื้อยืดสีะทาพร้อมกับสวมทับด้วยเสื้อช็อปสีกรมกางเกงยรนส์พอดีกับขาเรียว เอ่ยท่วงพี่ชาย เนื่องจากว่ากลัวจะไปถึงที่ฝึกงานสาย

"เออๆ เสร็จแล้วน่ามึงนี่ก็เร่งกูจังเลยมีน แล้วไหนข้าวเช้ากู" ผู้เป็นพี่เดินออกจากห้องนอนตนเองพร้อมกับกระเป๋าทำงานมาที่ห้องครัว

"นี่เตรียมไว้ให้แล้ว ไปเร็วแปดโมงแล้วเดี๋ยวกูสาย" แซนวิชอกไก่กับนมแอลม่อนถูกหยิบขึ้นจากเคาเตอร์แล้วยื่นให้ผู้เป็นพี่อย่างรีบเร่ง อาหารเช้าที่คนเป็นน้องทำได้เร็วที่สุดก็คือแซนวิชนี่แหละ สะดวกรวเร็วแถมเป็นอาหารเช้าชั้นดีให้กับพี่น้องสองเดือนอย่างมีนา เมษาอีกด้วย

"สั่งเป็นแม่เลยมึงนี่ มึงก็เดินออกไปสิยืนบื้อทำไมเล่า เร็ว" ทั้งสองออกจากห้องเดินไปที่ลิฟของคอนโดจากชั้น20ลงสู่ชั้น1 และพากันเดินไปที่ชั้นจอดรถของโครงการ

"วันแรกก็ทำตัวดีๆ ล่ะ อย่าซ่าให้มันมากนะ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ไม่งั้นมึงได้กลับไปไถน่าให้คุณวรรณาแน่" ผู้เป็นพี่พูดพร้อมกับยี้หัวน้องอย่างหยอกล้อ ก่อนจะเอ่ยขู่ออกมาไม่จริงจังนัก

"รู้แล้วน่า ไม่ทำให้ผิดหวังหรอก ขี้เกียจไปตากแดดแล้วนะเว้ย"

"ฮ่าๆ รู้ตัวก็ดี ไปๆ เดี๋ยวจะไม่ทัน กูก็จะสายเหมือนกันเนี่ย เจอกันตอนเย็นไอ้น้องรัก"

"อื้ออ ไปแล้วนะไอ้พี่เมษา หวัดดีครับ" จากนั้นมือเรียวก็เปิดประตูออกจากรถแล้วเดินขึ้นบรรไดเพื่อนที่จะไปขึ้นรถไฟ้าไปที่บริษัทในเครือ อัครเดชากรุ๊ป 

แหะๆ ใช้แล้วครับฟังไม่ผิดหรอก ผม มีนา ธรรมคุณ หรือเรียกว่า มีน ก็ได้ครับ ลูกชายคนที่สองของคุณวรรณา ผ่านการคัดเลือกให้ไปฝึกงานมี่ บริษัทผลิตเครื่องจักรผลชั้นนำของประเทศ เชียวล่ะ ส่วนผู้ชายคนที่มาส่งผมก็คือพี่ชายผมเองครับ ลูกชายคนที่หนึ่งของคุณวรรณาแหละ ผมกับพี่เมห่างกันตั้ง10ปีแหนะ แต่ผมก็ใช้สรรพนามเรียนมันประหนึ่งว่าเป็นเพื่อนกันสะงั้น ฮ่าๆ ก็มันชินนี่น่าา

แล้วถามว่าทำไมพี่เมมันไม่ไปส่งผมนะหรอ ก็เพราะว่า ที่ทำงานพี่เมอยู่ไกลจากที่ฝึกงานผม ถ้าจะไปส่งก็ต้องฝ่าดงรถติดไปทันงานทันการกันพอดีสิครับบ

เอาล่ะ เป็นกำลังใจให้การฝึกงานครั้งแรกของผมด้วยนะ แอบหวั่นๆ นะเนี่ย แต่ไม่เป็นไร มีนสู้ได้อยู่แล้วครับโผมมม

🤍มาเริ่มเอาใจช่วยน้องมีนาอีกครั้งนะคะ^^