บทนำ
ไนล์ยืนมองตึกสูงตระหง่านที่อยู่เบื้องหน้า “Grade Deluxe 1” คอนโดเพนท์เฮ้าส์ที่มีอยู่หลายแห่งทั่วประเทศ โดยที่ที่เธอมาในวันนี้เป็นสาขาแรกของโครงการแกรนด์ดีลุคซ์นั่นเอง
เธอค่อนข้างตื่นเต้นไม่น้อยเพราะแขกของเธอคนนี้เป็นถึงระดับวีไอพี “เจ๊ฟ้า”โมเดลลิ่งที่คอยหางานมาป้อนให้เด็กเอ็น กำชับกับไนล์อย่างดีว่าต้องบริการท่านให้ดีที่สุด ไนล์ไม่สามารถทราบหน้าตาของแขกได้เลย เพราะงานเอ็นทุกงานที่ได้รับจะผ่านการสแกนจากเจ๊ฟ้า หลังจากตกลงราคากันได้แล้วรายละเอียดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่และเวลาจะส่งมาให้เด็กเอ็นในภายหลัง
ในคราแรกไนล์เป็นแค่เด็กเอ็นแบบธรรมดา จะรับแค่งานชงเหล้า กิน ดูหนัง พาเที่ยว ทั่วๆไป ที่จะไม่มีการถึงเนื้อถึงตัว แต่เจ้ากรรมนายเวรดูเหมือนจะไม่ยอมเลิกตามราวีเธอสักที เมื่อห้องเช่าที่เธออยู่เกิดอยากปรับค่าเช่าขึ้นซะงั้น เธอก็ได้แต่จำใจยอมรับและจ่ายเงินค่าเช่าเพิ่มขึ้น ไหนจะค่าเทอมครึ่งแสนในวิทยาลัยทำอาหารที่เธอเรียนอยู่ ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าโทรศัพท์ บลาๆๆ มันเยอะจนเงินในบัญชีของเธอเริ่มหร่อยหลอ เธอจึงคิดที่จะรับงานที่มันจะได้เงินมากกว่าเดิม จนมาจบที่งานในวันนี้ ‘เอ็นวีไอพีที่จบที่เตียง’
ไนล์ยืนมองตึกสักพักใหญ่ก็ตัดสินใจเดินเข้าไป ผู้คนที่เดินผ่านไปมาแต่งตัวดีกันหมด จากสายตาไนล์เธอคิดว่าแต่ละคนคงมีมูลล่าบนตัวไม่ต่ำกว่าแสน
ไนล์กดลิฟต์รอเวลาที่ประตูลิฟต์ไม่นานเธอก็ได้เข้าไป เธอกดชั้นสามสิบเป็นชั้นที่มีห้องเดียว เธอตกใจไม่น้อยหลังจากได้ทราบที่อยู่ของลูกค้าคนนี้ เพราะเขาอยู่ที่นี่คอนโดเพนท์เฮ้าท์ชั้นที่สูงที่สุดราคาหลายสิบล้านก็แปลว่าเขาก็โคตรจะรวยและวีไอพีสุดๆ แค่คิดแบบนั้นเธอก็คอตกเลยทีเดียว จะบริการเขาได้ดีไหมเนี่ย
เมื่อลิฟต์เปิดออกเธอก็เจอกับประตูบานใหญ่ ซึ่งเป็นประตูห้องนั่นเอง ไนล์กดกริ่งที่หน้าประตูสองครั้ง ในใจก็สั่นระรัวราวกับมีคนมาตีกลองแถวนี้
“เข้ามาสิ…”น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่นุ่มลึกน่าฟ้ง ทำให้ใจไนล์ถึงกับสั่นเบาๆ
“ขออนุญาตค่ะ”ไนล์เปิดประตูเข้าไปพร้อมกับพูดอย่างมีมารยาท
แขกของเธอกำลังนั่งจิบไวน์มองดูบรรยากาศกรุงเทพฯ ยามเย็นไนล์รู้สึกเอะใจ แผ่นหลังกว้างของเขามันช่างดูคุ้นยังไงๆ
เขาค่อยๆหมุนเก้าอี้ที่นั่งอยู่หันมาหาเธอที่ยืนอยู่ด้านหลัง ใจเธอหล่นวูบเมื่อได้เห็นหน้าแขกของตัวเองในวันนี้
“มาแล้วหรอ…ไปอาบน้ำสิ”
“คุณเกียร์…”
Guest
