“หึ คนขี้ขโมยเจ้าอย่าอยู่เลยตายซะเถอะ”
ผู้หญิงคนนั้นพุดด้วยเสียงน่ากลัวและจะแทงสร้อยฟ้าแต่สร้ายฟ้าหลบได้
“จำปา เจ้าใจเย็นๆก่อนนะ”
“หึ ใจเย็นรึ เจ้าแย่งพี่หมื่นณรงค์ไปจากข้าเจ้ายังให้ข้าใจเย็นอยู่อีกรึ”
จำปาพุดด้วยความเคียดแค้น
“ข้าเปล่าแย่งนะแต่เราสองคนรักกัน”
“ไม่จริงพี่หมื่นรักข้าไม่ใช่เจ้าสร้อยฟ้า”
“จริงมันคือเรื่องจริงพี่หมื่นรักข้าไม่ใช่เจ้าจำปา”
“ม่ายยยยยย…เจ้ารักพี่หมื่นมากใช่มั้ยงั้นข้าคนนี้จะส่งเจ้าไปอยู่นรกเองส่วนพี่หมื่นข้าจะเป็นคนดูแลเองหึ ตายซะเถอะ”
จำปาตรงเข้าไปแทงสร้อยฟ้าอย่างจังแต่กับไม่ใช่สร้อยฟ้าที่ทรุดลงกับพื้นแต่เป็นหมื่นณรงค์ที่วิ่งตามสร้อยฟ้ามาหลังจากที่จัดการพวกโจรหมดก็เห็นสร้อยฟ้าจะโดนแทงเลยวิ่งมาเอาตัวมารับมีดแทน
“อึก …พี่หมื่น…ไม่จริงอ่ะม่ายยยยย”
จำปาร้องด้วยความบ้าคลั่ง
ส่วนหมื่นณรงค์ทรุดลงนอนกับพื้นเลือดไหลหนองสร้อยฟ้าเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปดูหมื่นณรงค์
“พี่หมื่นทำใจดีๆไว้นะจ๊ะ อึก ข้าจะตามคนมาช่วย รอข้าประเดี๊ยวนะ”
จากนั้นสร้อยฟ้าก็จำใจลุกเพื่อวิ่งไปตามคนมาช่วยแต่เดินไปไม่ถึงไหนก็ถูกจำปากระชากแขนเอาไว้
“เจ้าจะไปไหนสร้อยฟ้า”
“ปล่อยข้า ข้าจะไปตามคนมาช่วยพี่หมื่น”
“ไหนๆพี่หมื่นก็จะไม่รอดแล้วมึงอย่าอยู่เลยตายซะเถอะสร้อยฟ้า”
จึกๆๆ
จำปาแทงสร้อยฟ้าหลายทีจน สร้อยฟ้า ทรุดลงไปนอนกับพื้นข้างๆกับหมื่นณรงค์
“5555ซะใจข้ายิ่งหนัก555”
ตอนนี้จำปาหัวเราะอย่างคนไม่มีสติเมื่อเสียคนรักไปส่วนสร้อยฟ้าคลานเข้าไปนอนจับมือกับหมื่นณรงค์เอาไว้สักพักทั้งคู่ก็ขาดใจตายไปทั้งสองคนจำปาเดินมาหาหมื่นณรงค์ทรุดตัวลงมานั่งข้างๆพร้อมกับจับทั้งคู่แยกจากกัน
“ข้าขอตามไปขัดขวางความรักของพวกเจ้าไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติอย่าหวังว่าจะได้ครองรักกันได้5555”
จึก
จำปาลั่นคำสาบานไว้พร้อมกับแทงตัวเองตายตามไปและสิ้นใจตายข้างๆหมื่นณรงค์
Guest
