มาเฟียคนนั้นเขาเป็นพ่อผม
ชีวิตเรียบง่ายในวัย 18 ปีของผมมันช่างมีความสุขไม่น้อยการตื่นเช้ามาช่วยแม่จัดร้านก่อนไปโรงเรียนแล้วพอเลิกเรียนก็มาขายของและเก็บร้านช่วยแม่ชีวิตผมมันมีแค่นี้จริงๆเพราะผมไม่อยากให้แม่คนสวยของผมต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้ลำพังท่านทำงานหาเลี้ยงผมท่านก็แทบจะไม่มีเวลาดูแลตัวเองแล้วผมเลยยากช่วยแบ่งเบาภาระท่านบ้างผมลืมบอกไปสินะว่าชีวิตผมตั้งแต่ผมเกิดจนถึงตอนนี้ผมมีแค่แม่คนเดียวซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่าพ่อผมไปไหน
"แม่ พีทไม่มีพ่อหรอครับ"
คำถามของเด็กน้อยที่เอ่ยถามคุณแม่คนสวยด้วยความใสซื่อตามประสาเด็กที่ต้องกการอ้อมกอดของคนเป็นพ่อและคำตอบของแม่คือรอยยิ้มที่ตามมาด้วยน้ำใสๆที่เอ่อล้นขอบตาทำให้คนเป็นลูกอย่างเขาไม่กล้าซักถามอะไรแม่อีกเพราะกลัวจะทำให้แม่เสียใจมันพาลให้ผมนึกโกรธพ่อที่ทิ้งผมกับแม่ไปทำให้แม่ต้องร้องไห้แบบนี้
#มาเฟียคนนั้นเขาเป็นพ่อผม
#blackapple
Guest
