ไฉเพ่ยเพ่ย ชื่อนี้ที่พวกเจ้าต้องจดจำ

บทนำ 

ไฉเพ่ยเพ่ย เกอน้อยผู้แสนน่าสงสาร เติบโตมาในจวนที่ร่ำรวยที่สุดในเมือง มีฮูหยินใหญ่ที่ตนชอบเรียกว่าแม่ใหญ่ที่คอยเอ็นดูเขามาตลอด ถึงแม้ว่ามารดาของเขาจะเป็นอนุสามตัวน้อยก็ตาม ดูผิวเผินดูเหมือนภายในครอบครัวเขานั้นจะรักกันดี แต่ผู้ใดจะรู้ว่าทั้งแม่ใหญ่และมารดาของเขานั้นหาได้เป็นที่รักใคร่ของท่านพ่อไม่ ทั้งแม่ใหญ่และท่านแม่ต่างโดนอนุรองรังแก เหตุเป็นเพราะทั้งสองได้บุตรเป็นเกอ เกอน้อยที่มิสามารถทำอันใดได้ มิสามารถมีพลังเหมือนดั่งชายแท้ได้ มีประโยชน์เพียงแค่ตบแต่งออกจากจวนเท่านั้น ท่านพ่อจึงมิเคยสนใจเจ้าตัวและผู้เป็นพี่ใหญ่เลยแม้แต่น้อย ต่างจากพี่รองที่เป็นชายแท้ ท่านพ่อทั้งรักทั้งมอบสิ่งดีๆ ให้กับเขาเสียทุกอย่าง ถึงแม้ว่าเขาจะนิสัยมิดีแค่ไหน เขาก็ดีที่สุดในสายตาท่านพ่ออยู่ดี 

พี่รองแสนชั่วช้าที่คิดจะครอบครองเกอน้อยทั้งสอง ทั้งพี่ใหญ่ของตนและน้องสามมาเป็นนางบำเรอให้กับตนเอง พวกเขาพยายามบอกทั้งแม่รองและบิดา แต่สุดท้ายกลับได้เพียงรอยฝ่ามือหนาและบางจากทั้งสองที่ทาบทับลงมาจากการโดนตบที่กล้ากล่าวหาว่าพี่รองเช่นนั้น 

แม่ใหญ่และท่านแม่ของไฉเพ่ยเพ่ย พยายามอย่างมากที่จะอธิบายและบอกกล่าว แต่กลับกลายเป็นว่าพวกเขาโดนผู้เป็นสามีโบยอย่างหนักจนลุกมิขึ้น เกอน้อยทั้งสองต่างร่ำไห้ ในวันนั้นพี่รองเพิ่งจะกลับมาถึงจวน มันพยายามที่จะเข้ามาข่มขืนเกอน้อยทั้งสองที่จวนหลังเล็กที่ๆ พวกเขาอาศัยอยู่ 

ทั้งสองมิมีแม้กระทั่งทางเลือกว่าจะทำเยี่ยงไร มีมีดเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น หากสู้ก็สู้มันมิได้อยู่ดี หากหนี ก็หนีมันและบ่าวของมันมิทัน 

และในคืนนั้นก็เป็นคืนที่เหี้ยมโหดของทั้งสอง เมื่อมีดที่มิมีแม้แต่ความคม กรีดซ้ำรอยที่ลำคอซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนทั้งสองได้จากไปทิ้งไว้เพียงโลกที่แสนมืดมน 

อยากมีชีวิตต่อ แต่มิอยากจะมาเดินตามเส้นทางเดิมเยี่ยงนี้ อยากหนีๆ ไปให้ไกล มิอยากจะต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้อีกต่อไปแล้ว....

และคำขอนั้นเจ้าจะได้รับมัน ไฉเพ่ยเพ่ย ไฉหลี่หลิน เจ้าทั้งสองจงกลับไปตามเส้นทางที่ได้กลับมา ชีวิตของเจ้า ช่างน่าอดสู พวกมันล้วนกระทำชั่วช้ากับพวกเจ้า เทพแห่งชีวิตเยี่ยงข้า คงมิสามารถทำร้ายดวงชีวิตน้อยๆ เช่นเจ้าทั้งสองได้ พรนี้มอบให้แก่เจ้าทั้งสองนะเด็กน้อย

เสียงพูดแสนอบอุ่นเลือนจางหายไป ก่อนทุกอย่างจะดับลง พร้อมกับเสียงของท่านแม่ที่ลอยเข้ามา .......... หรือว่าพวกข้าจะย้อนกลับมาในอดีตจริงๆ!

นิยายเรื่องนี้จะมีพลังกายทั้งหมดสี่ธาตุนะคะ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ซึ่งแต่ละธาตุไม่มีธาตุไหนที่เด่นสุด จะวัดความเก่งกาจจากระดับพลังในกายว่าอยู่ในระดับไหนนะคะ เช่น ธาตุดิน ระดับ สิบ เป็นต้น ซึ่งระดับพลังจะมีทั้งหมด สิบระดับ ได้แก่ ระดับ 1 – 10 นั่นเองนะคะ