เว้าวอนขอรัก

'ปิ่นเพชร' สาวน้อยจอมดื้อ 

เมื่อเจอครอบครัวจับคลุมถุงชนเธอจึงพยายามเอาตัวรอดโดยการหนีและค้านหัวชนฝา 

โชคดีที่เธอมีเจ้านายหนุ่มผู้แสนดีอย่าง 'ภาคิณ' 

เธอจึงเหมือนได้หลุมหลบภัยที่อยากจะอยู่แบบนี้ไม่ขึ้นไปไหนอีกเลย 

"เสื้อใครคะ" เขาหลุบตามองเสื้อที่ฉันใส่แล้วเงยขึ้นมาสบตาอีกครั้ง 

"เสื้อเฮียเป้ค่ะ พอดีหยิบติดมือมาด้วย" 

"เหรอคะ ทำไมพี่ยังได้กลิ่นใหม่อยู่เลย" 

จมูกโด่งก้มลงมาคลอเคลียลาดไหล่ผ่านเนื้อผ้า 

พาหัวใจเจ้ากรรมเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง ลมหายใจเริ่มจับจังหวะไม่ถูก 

"ตะ ตัวนี้เพิ่งซื้อมาให้เฮียเป้ ปิ่นเลยยืมเอามาใส่ก่อนค่ะ" 

"พี่ว่ามันถอดง่ายดีนะ" 

มือหนาตวัดเอวฉันเข้าหาตัวจนแนบชิดกันไปทุกส่วน 

จมูกยังคลอเคลียตรงนั้นไม่ห่าง ส่วนมืออีกข้างวนเวียนอยู่แถวกระดุมเม็ดบนและเขาก็เริ่มปลดมันแล้วด้วย 

"พะ พี่คิณจะทำอะไรคะ"  

"พี่จะสาธิตวิธีปลดกระดุมให้หมดภายในสามวิ" 

"ฮะ!"