“ฟังกูอธิบายก่อนได้ไหมวะ”
“ผมยังต้องฟังเรื่องโกหกอะไรจากพี่อีกอย่างงั้นเหรอ”
“กูไม่ได้ตั้งใจ มันแค่อารมณ์ชั่ววูบ”
“อารมณ์ชั่ววูบ เหอะ! พี่ทำเรื่องแบบนี้ลับหลังผมมากี่ครั้งแล้วล่ะ”
:
:
“เลิกกันเถอะครับ”
“ไม่เลิก ยังไงก็ไม่เลิก”
“ถ้าไม่เลิกก็ต่างคนต่างมีคนอื่นดีไหมครับ...ถ้าเหงาเราค่อยมาเจอกันดีไหม?”
“!!!!!????”
วายุ
ผมนักศึกษาปี3มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเหี้ย ไม่ว่าจะเหล้ายา บุหรี่ และที่ขาดไม่ได้อีกเรื่องก็คงจะความเจ้าชู้ แต่ก็อย่างว่าแหละของฟรีมีใครบ้างที่จะปฏิเสธ
“ผมเชื่อแล้วว่ากว่าเราจะรู้ว่าใครสำคัญก็ตอนที่คนนั้นกำลังจะจากผมไป ตอนมีอยู่ผมกลับไม่สนใจ...แต่พอตอนเขาจะไปผมกลับไม่ยอมปล่อย”
ตะวัน
ผมนักศึกษาปี2มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งคณะนิเทศศาสตร์ เป็นคนที่ค่อนข้างรักสงบเรื่องเที่ยว กินเหล้า เข้าผับนี่แทบไม่ค่อยมี แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เที่ยวเลยก็มีเที่ยวบ้างในบางครั้งบางโอกาส
“คนเรานี่ก็แปลกดีนะ ตอนมีไม่รักษาแต่พอไม่มีกลับไขว่คว้า”
นิยายเรื่องนี้เป็น ชายรักชาย รับไม่ได้กรุณากดออกนะคะ
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาคำไม่สุภาพ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน มีเนื้อหา 18+
บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น
เนื้อเรื่องทั้งหมดที่อยู่ในนิยายเป็นสิ่งที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนล้วนๆ
นิยายเรื่อนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากผ่าผืนมีโทษตามกฎหมาย
Guest
