The Ephesus : เอเฟซุส เทพอัศวินและดินแดนมหัศจรรย์
Intro - รับรู้อดีต
ณ กองถ่ายมิวสิควีดีโอเพลง Red Sun ที่ประเทศญี่ปุ่น ขณะที่หนุ่มๆกำลังจะถ่ายฉากสุดท้าย ก็ได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น
“อ๊า........Rise Up!”
ชเวชางมินส่งเสียงร้องท่อนของตัวเอง ขณะสมาชิกที่เหลือเตรียมเต้นท่อนต่อไป
พรึ่บ!!! เปรี๊ยะ!!! เกิดประกายไฟขึ้นที่สปอร์ตไลท์ด้านบนในขณะที่หนุ่มๆชักกระตุกเหมือนจะเต้นแต่ก็น่าเกลียดกว่านั้นมากมาย
“กรี๊ดดดดดดดด”
เสียงทีมงานกองถ่ายที่เป็นผู้หญิง รวมไปถึงแฟนคลับพากันกรีดร้องด้วยความตกใจ
“อ๊ากกกกกก”
หนุ่มๆกระตุกมารวมกันตรงกลางแล้วกอดคอกันร้องเสียงหลงแล้วทุกอย่างก็มืดไป
ในความมืดมิด หนุ่มๆพบว่าตัวเองอยู่ในที่ซึ่งมีแต่กลุ่มเมฆ กับชายชราแต่งกายแบบโรมันในชุดสีขาวราวหิมะ ผมขาวยาวระพื้นดุจกลุ่มไหม ยืนมองหนุ่มๆ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเมตตา
“ที่นี่ที่ไหนครับคุณตา”
ชเวชางมินน้องเล็กในวงถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ที่ไหนตอนนี้พวกเจ้ายังไม่จำเป็นต้องรู้ รู้แค่ข้าคือเทพไอริส”
ชายชราเปล่งเสียงดังก้องกังวาน
“แล้วพวกเรามาที่นี่ได้ไง”
ปาร์คยูซอกถามพร้อมกับหันไปส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“พวกเจ้ากำลังจะต้องเผชิญชะตากรรม เหล่าอัศวินทั้งหลาย”
ชายชราพูด
“ชะตากรรมอะไร แล้วพวกเราเป็นนักร้องครับ ไม่ใช่อัศวิน”
คิมจองซูแย้ง
“ตามมา ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟัง ดูภาพประกอบได้จากสระน้ำวิเศษของข้า”
ชายชราพาทุกคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ่อน้ำ ที่ดูเหมือนกระจกใสเสียมากกว่า พลันเกิดภาพปรากฏเป็นชายหนุ่มห้าคนแต่งกายชุดอัศวินสีดำ มีเทพใส่ชุดตามสีธาตุของตน ยืนล้อมกลุ่มเมฆสีดำก้อนมหึมา หน้าตาของเทพทั้งห้าพร่ามัวทุกคน
“เมื่อ 30,000 ปีก่อน เจ้าทั้งห้า คือเหล่าอัศวินที่ต่อกรกับจอมมารร้ายที่จะครองโลก เจ้า! (ชี้ไปที่คิมจุนแจ) คือ เจ้าชายโจนาธาน อัศวินเจ้าของ ‘ดาบฟ้าคำราม’ เจ้า!(ชี้ไปที่ยุนจองโฮ) อดีตคือ อเล็กซานเดอร์ อัศวินผู้มี ‘หอกสะท้านโลกา’ เป็นอาวุธ เจ้า!(ชี้ไปที่คิมจองซู) อดีตคือ เจ้าชายซีอาห์ผู้มีเวทย์มนต์เป็นอาวุธ เจ้า!(ชี้ไปที่ปาร์คยูซอก) อดีตคือ ไมเคิลแองเจโล อัศวินผู้มีธนูและไฟโลกันตร์ เป็นอาวุธ ส่วนเจ้าหนูนั่น (ชี้ไปที่ชเวชางมินที่กำลังสอดส่ายสายตาหาของกิน) เฮ้ๆๆๆๆข้ารู้นะเจ้าคิดอะไรอยู่ อย่ามาหาของกินบนนี้เลย ข้าไม่มีอาหารให้เจ้ากินหรอก”
“ง่า.......”
ชเวชางมินร้องด้วยความเสียดาย
“ต่อๆ เดี๋ยวเสียเวลา เจ้าคือนักดนตรีพเนจร นามว่าโดมินิค ผู้ใช้ดนตรีพิฆาตศัตรู พวกเจ้าห้าอัศวินร่วมมือกับเทพผู้พิทักษ์อาณาจักรเอเฟซุส ต่อกรกับจอมมาร”
“อะไรนะ พวกผมเนี่ยนะอัศวินผู้พิทักษ์”
คิมจุนแจทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ถูกต้องนะค้าบบบ”
ชายชราตอบ
“แย้ว ยัง ยัย หย่อ ย่ะ ยับ (แล้วยังไงต่อล่ะครับ)”
ชเวชางมินถามทั้งๆที่ปากเต็มไปด้วยเมฆ
“เฮ้ยยยย เจ้าเปี๊ยกคายเมฆของข้าออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“ม่า อาว งั่มๆๆ”
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ชางมินยิ่งแกล้งเคี้ยวเมฆต่อไป เดือดร้อนถึงพี่ใหญ่ต้องออกโรง
“ขเวชางมิน ถ้านายอยากกินขนมสายไหม เดี๋ยวกลับไปฉันจะพาไปกิน แต่ถ้าไม่คายเมฆคืนคุณตาเค้า ฉันจะไม่ให้นายกินข้าวเย็น นายคิดว่าคิมจุนแจ”
ตอนต้นขู่ชางมิน ตอนท้ายหันไปหาลูกคู่จากจุนแจ ซึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วย
“คายก็ได้ครับ”
ชเวชางมินแม้จะเสียดาย แต่ก็ต้องยอมจำนน ด้วยกลัวพี่ๆให้อดอาหารเย็น
“ดีมาก ต่อๆๆ ในเร็วๆนี้พวกเจ้าจะได้พบกับหญิงสาวห้าคน จากห้าแห่ง เมื่อใดที่พวกเจ้าสัมผัสกายพวกนาง แล้วเกิดภาพเหตุการณ์ในอดีตขึ้น นั่นแหละคือเทพประจำตัวของพวกเจ้า แล้วก็จะต้องเป็นเทพของใครของมันเท่านั้นถึงจะเห็น”
“แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าใครเป็นเทพของเรา ให้พวกผมไปเที่ยวไล่จับสาวๆคงได้โดนรุมประชาทัณฑ์กันพอดี”
ยุนจองโฮถามบ้าง
“ฮ่าๆ เมื่อไหร่ที่เจ้าเจอพวกนางจะมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้พวกเจ้าสัมผัสกับนางได้เองแหละน่า แต่พวกนางจะยังจำอดีตไม่ได้หรอก เจ้าต้องพานางมาพบกับเหล่าอัศวินให้ครบห้าคน แล้วให้ร้อง ไอริสคัมมอน สามครั้ง แล้วข้าจะมาเอง อ้อ อีกอยากเกือบลืม ต้องให้อัศวินเจ้าของเทพประจำกายจับมือนางแล้วเรียกข้าเท่านั้นนะ เมื่อนางจำอดีตได้นางจะมีพลังพิเศษไปแห่งหนใดก็ได้ แล้วแต่ใจนางต้องการ ข้าต้องไปแล้ว เทพคนแรกใกล้จะได้เจอกับอัศวินแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
แล้วควันก็พวยพุ่ง ดุจดังดรายไอซ์ คอนเสิร์ต หนุ่มๆต่างพากันสำลักควัน
“แค่กๆๆๆ”
“พวกเรา ชเวชางมินฟิ้นแล้ว อ๊ะ ปาร์คยูซอกก็ฟื้นด้วย ไม่สิ หนุ่มๆทุกคนฟื้นกันแล้ว”
เสียงผู้กำกับมิวสิควีดีโอตะโกนเรียกทีมงาน ด้วยความดีใจ (แน่ล่ะ ไม่ต้องหาเด็กหนุ่มหน้าตาดีห้าคนมาคืนเขาแล้วนี่ -..- หึๆ)
“เกิดอะไรขึ้น”
จุนแจพูดขึ้น หลังจากเห็นคนมุงทั้งห้าคน
“พวกนายถูกไฟช็อตน่ะสิ นี่ฉันเพิ่งไปเฉ่งพวกช่างไฟมา ติดตั้งสายไฟกันยังไง ถ้าพวกนายเดี้ยงไป ใครจะหาห้าหล่อ มาแทนล่ะ ฉันคงไม่บ้าตั้งวง โหดมันฮา มาแทนหรอกนะ”
ผู้จัดการวงที่มีหน้าตาดี แต่ว่าจะออกไปทางครึ่งหญิงครึ่งชายร่ายยาว ในขณะที่หนุ่มๆไม่ได้สนใจกลับจับกลุ่มคุยถึงเรื่องที่ตนไปเจอมา
“ทางเราเลยตกลงกันว่า จะพักกองสักอาทิตย์นึง ให้พวกนายพักผ่อนกันก่อน อ้อ ไม่ต้องทำหน้าดีใจซะขนาดนั้น ฉันไม่ได้ให้พักฟรีๆหรอกนะ ต้องไปสัมภาษณ์รายการวิทยุก่อนไป”
แล้วหนุ่มๆก็รีบแยกย้ายไปแต่งตัว เพราะรู้ดีว่าถ้าหากปล่อยให้ผู้จัดการรอนานอาจถูกสั่งยกเลิกการพักผ่อนได้ จึงจำต้องไปเปลี่ยนเป็นชุดอำพรางตัวอย่างรวดเร็วที่สุด
“โอกินาว่า เรดิโอ ยินดีต้อนรับหนุ่มๆจากเกาหลี ซูเปอร์โนวาค่ะ”
ดีเจสาวสองส่งเสียงเจื้อยแจ้ว
“สวัสดีคร้าบบบ”
หนุ่มๆประสานเสียงสวัสดีเป็นภาษาญี่ปุ่น
“มาคุยกันถึงอัลบั้มภาษาญี่ปุ่นกันดีกว่านะคะ.....”
แล้วการสัมภาษณ์ก็ดำเนินต่อไป จนมาถึงช่วงสุดท้ายของการสัมภาษณ์
“กรี๊ดดดด หนุ่มๆคะ เท็ปเปขอถ่ายรูปและลายเซ็นด้วยค่ะ”
ดีเจสาวสองกรี๊ดกร๊าด จนหนุ่มๆจึงต้องยอมถ่ายรูป และแจกลายเซ็นให้เป็นกรณีพิเศษ
“แม่นางเทย่าครับ ถ้าเดี๋ยวจุนโกะมาแกอย่าลืมบอกนะว่า ถ้าแฟนรายการโทรมาให้บอกว่าวันนี้เป็นแค่เทปที่บันทึกไว้”
โปรดิวเซอร์ปลุกดีเจจากจินตนาการ (ที่คิดว่าน่าจะสยดสยอง)
“ค่า......”
เทย่าดีเจสาวสองรีบรับคำ เพราะรู้ว่าหากมัวแต่เพ้อ อาจโดนบาทาพิฆาตได้
“พี่ฮะ ผมขอไปชิ้งฉ่องก่อนได้ป่าว อั้นไม่ไหวแล้ว”
ยุนจองโฮบอกกับผู้จัดการวงหลังออกจากสตูดิโอแล้ว
“รีบๆไปหล่ะ แล้วไปเจอกันที่รถ เดินดีๆนะ”
ผู้จัดการอนุญาตเพราะเห็นท่าทางของยุนจองโฮจะไม่ไหวจริงๆ
ว่าแล้วยุนจองโฮก็วิ่งหน้าตั้งเข้าไปในห้องน้ำอย่างรีบร้อน จนลืมอะไรบางอย่าง
“ผู้ชายญี่ปุ่นเค้าไม่ใช้โถกันเหรอวะเนี่ย”
ยุนจองโฮบ่นที่ห้องน้ำที่นี่ดูแตกต่างจากที่อื่น แต่ไม่มีเวลาแล้ว! ยุนจองโฮจึงต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
“เง้ออออ ยุนจองโฮ เกือบเดี้ยงก็คราวนี้แหละ”
ยุนจองโฮปลดทุกข์พร้อมรำพัน
แอ๊ดดด!!! ปังงง!!! มีคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ
ซ่า....ใครคนนั้นกำลังล้างมืออยู่ ยุนจองโฮแง้มประตูออกมามอง เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนล้างมืออยู่ ชายคนนั้นใส่หมวกสีแดง ยุนจองโฮจึงเดินออกมา
“หวัดดีฮะ ทำไมห้องน้ำที่นี่ถึงไม่มีโถฉี่ล่ะ”
ยุนจองโฮทักชายหมวกแดงคนนั้น ทั้งๆที่ในใจก็ยังงงๆ ไปทักเค้าทำไมฟะเรา?
“ O-O “ หน้าของคนถูกถาม
“เฮ้ น้องชาย ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ”
ยุนจองโฮจิ้มหน้าผากชายตรงหน้า ฉับพลันเกิดประกายไฟขึ้นที่นิ้วของยุนจองโฮและหน้าผากเด็กหนุ่ม เจ้าเด็กหนุ่มถึงกับผงะ
Guest
